Traffic

Wednesday, December 15, 2010

Black Paella

Από μικρός ήμουν ιδιότροπος,ιδίως με το φαγητό και όχι μόνο...στο πρώτο ταξίδι που θυμάμαι επισκεφθήκαμε μια ξαδέρφη της μητέρας μου στη Θεσσαλονίκη...με το που μπήκα σπίτι τους ζήτησα να πάω στην τουαλέτα,με συνόδευσαν...η τουαλέτα όμως δεν με ενέπνευσε,ανέκαθεν είχα μια έμφυτη εστέτ άποψη,γύρισα λοιπόν στο σαλόνι κ εκστόμισα ενώπιον όλων το αρκούντως επαναστατικό : 'Εγώ σ'αυτήν την τουαλέτα δεν κατουράω' και σα να μην έφτανε αυτό αρνήθηκα να δειπνήσω,αρκέστηκα σε μια πορτοκαλάδα 'με μπουρμπουλήθρες'. Δε θυμάμαι επακριβώς τις άμεσες αντιδράσεις τους εκτός από εκείνη του πατέρα μου που με διαφορά φάσης με περιέλαβε το ίδιο βράδυ κ μου έχωσε 2-3 γρήγορες κάτω απ τις κουβέρτες για παραδειγματισμό...αλλάζει όμως χούγια ο λύκος; Κατά τον πατέρα μου αλλάζει ή μάλλον άλλαζε κ αυτό ήταν κ το πρόβλημα γιατί από την παρεπόμενη που γυρίσαμε σπίτι αποφάσισε ότι οι μέθοδοι της μητέρας μου είχαν αποτύχει κ έτσι ανέλαβε 'να με κάνει άνθρωπο',αρχής γενομένης από το φαγητό. Κάπου εκεί αρχίζει κ η Οδύσσεια με τις τηγανιτές πατάτες,η λογική του πατέρα μου ήταν απλή,σ'όλα τα παιδάκια αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες άρα ''δε μπορεί κ στο δικό μας το στραβόξυλο θα αρέσουν αρκεί να γίνουν με βάση τα γούστα του''. Κ αν γινόταν μια καλή αρχή με τις πατάτες τα υπόλοιπα θα ακολουθούσαν περίπου νομοτελειακά πίστευε... Κάθε βράδυ λοιπόν που γύριζε σπίτι η ίδια σκηνή...ο μικρός L G καθισμένος ανόρεχτα στο πτυσσόμενο ρουστίκ τραπεζάκι της κουζίνας από σουηδικό (από τα must των 80's) μπρος σ'ενα πιάτο τηγανιτές πατάτες,αμίλητος,ακίνητος να κοιτά αδιάφορα το πιάτο παίζοντας καθυστερήσεις.

- 'Τί τις κοιτάς παιδί μου ; τρώγε !'

- 'Θα φάω' κ έβαζα μια πατάτα στο στόμα μου.
- 'Καλές ;'
- 'Μαλακές',ο πατέρας μου έτρωγε τις πατάτες μου κ μου ξανατηγάνιζε άλλες,πού την έβρισκε τόση διάθεση;

- 'Αυτές καλές δεν είναι ; τώρα δεν είναι μαλακές ε ;'

- 'Ναι,αλλά είναι κόκκινες'

- 'Ε ωραίες δεν είναι οι κόκκινες ;'

- 'Μπαμπά οι κόκκινες είναι πικρές...Οι χρυσές είναι καλές'
- 'Βρε παιδί μου φάε λίγες δε με λυπάσαι;'

- 'Σε λυπάμαι,αλλά δεν μπορώ'


Υπέροχα περνάγαμε με παρόμοιους διαλόγους κάθε βράδυ αναζητώντας την τεχνική της τέλειας χρυσής πατάτας,το σενάριο το γνώριζα ήταν πάντα πάνω κάτω το ίδιο,εγώ έκανα υπομονή μασουλώντας καμιά πατάτα που κ που,τις υπόλοιπες τις ανακάτευα μες στο πιάτο,έριχνα κ καμιά ματιά στη μάνα μου μήπως με σώσει απ'το μαρτύριο κ έπαιζα κατενατσιο ώσπου ο άνθρωπος να απελπιστεί κ ν'αρχίσει το γνωστό κύρηγμα για τα παιδιά της Αιθιοπίας...μετά συνήθως πέρναγε στη φοβερή ιστορία ενός κακομαθημένου παιδιού (σπόντα για μένα) που οι γονείς του του σέρβιραν το ίδιο πιάτο κάθε μέρα μέχρι που αναγκαζόταν να το φάει χαλασμένο ε κ στον επίλογο άκουγα οτι θα με 'στρώσουν' στο στρ
ατό. Κάπου εκεί έβγαινε εκνευρισμένος απ'την κουζίνα,η μητέρα μου πέταγε τις πατάτες κ εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.

Γιατί σας τα λέω ολ'αυτά ; Πρόσφατα κατετάγην (με αρκετή καθυστέρηση να ομολογήσω) στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού,δε θα μακρυγορήσω,απλά να πω οτί όταν σερβιρίστηκα κ έκατσα στο τραπέζι να φάω για πρώτη φορά έμεινα εκεί να κοιτάω αποσβολωμένος το δίσκο μου,η ίδια αίσθηση,σα να καθόμουν μπροστα στις τηγανιτές πατάτες της παιδικής μου ηλικίας χωρίς καμιά διάθεση να φάω...δοκίμασα...ακόμα χειρότερα...ευτυχώς που υπάρχουν πάντα μήλα...έφαγα 5-6 την πρώτη μέρα...ούτε ο Τομ Σογιερ έτσι και τρώγοντας τα μήλα μου σκεφτόμουν αλλοπαρμένος τι θα ετοίμαζα για τα ναυτάκια αν ήμουν στη θέση του μάγειρα.


Μαύρη Παέγια



Υλικά


1 κιλό γαρίδες

1 μεγάλο καλαμάρι
1 σουπιά
2 κουταλιές της σούπας μελάνι σουπιάς
αλάτι

φρεσκοτριμένο πιπέρι

ελαιόλαδο

2 1/2 φλυτζάνια ρύζι Καρολίνα (το προτιμώ απ'το αρμπόριο)

Λευκό κρασί (όχι ρετσίνα βέβαια)

1 σκελίδα σκόρδο

1 μέτριο κρεμμύδι

Εκτέλεση


Καθαρίζουμε τις γαρίδες και βράζουμε τα κελύφη τους σε νερό για να πάρουμε τη γεύση τους σε έναν ελαφρύ ζωμό.
Λάδι στην κατσαρόλα μας,το αρωματίζουμε με λίγο σκόρδο που στη συνέχεια αποσύρουμε και σωτάρουμε κρεμμύδι και στη συνέχεια τις γαρίδες,το καλαμάρι και τη σουπιά που έχουμε κόψει julienne,σβήνουμε με λίγο λευκό κρασί κ περιμένουμε να το πιεί πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Προσθέτουμε το νερό μας (από τα κελύφη) κ το αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά μεχρι τα θαλασσινά μας να μαλακώσουν,στη συνέχεια ρίχνουμε το μελάνι και το ρύζι κ μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά προσθέτοντας ζωμό που κ που μέχρι το ρύζι μας να φθάσει στο επιθυμητό σημείο βρασμού.. Διορθώνουμε σε αλάτι αν χρειάζεται. Φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλα θαλασσινά της αρεσκείας σας.

Καλή όρεξη



Paella
nera

Ingredienti


1 kgr di gamberetti
1 calamaro grande
1 seppia

2 cucchiai di nero di seppia

sale

pepe macinato fresco

olio d'oliva

2 1/2 tazze di riso arborio

Vino bianco
1 spicchio d'aglio
1 cipolla media


Esecuzione


Sgusciate i gamberetti,tenendo i gusci per preparare un brodo.
Preparate il soffritto con la cipolla,l'aglio (che poi si rimuove) sale e peppe macinato fresco,aggiungete i gamberetti, la seppia ed il calamaro tagliati julienne (listarelle) e in seguito spegnete col vino lasciando evaporare completamente. Versare il brodo e lasciar cuocere a fuoco basso finche' il calamaro e la seppia non si ammorbidiscono. Continuate col nero di seppia ed il riso aggiungendo del brodo di tanto in tanto finche' il riso non sia cotto.

Buon appettito

Monday, November 15, 2010

Ταλιατέλες με μανιτάρια (χωρίς κρέμα γάλακτος παρακαλώ!) / Tagliatelle ai funghi (senza panna please!)

Έχω μια φίλη...άσχημα αρχίσαμε...έχω πολλές φίλες...αλλά είναι μία που έχει μανία με τα Ιταλικά πιάτα κ όποτε βρεθούμε με τρέχει με το έτσι θέλω σ'όποιο Ιταλικό εστιατόριο βρεθεί μπροστά μας...τρώμε χάλια κ το χρυσοπληρώνουμε,αλλά δεν εννοεί να το καταλάβει...με θεωρεί ιδιότροπο,υπερβολικό,υποχόνδριο,γκρινιάρη,σπασικλάκι κ.α σε βαθμό που αναρωτιέμαι γιατί με κάνει ακόμα παρέα...σε βαθμό που τελευταία έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά την ύστατη λύση του καθαρτικού!!!
Ξέρετε φαντάζομαι,αλλά ας το περιγράψω συνοπτικά για τους αδαείς,με του που την κάνει ο άλλος για το μπάνιο γίνεται μια αποενοχοποιημένη προσθήκη καθαρτικού στο πιάτο του με γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις οι οποίες πρέπει να φαντάζουν απόλυτα φυσιολογικές στα μάτια των σερβιτόρων.
Πέρα από τη μανιέρα όμως,σημασιά έχει κ η ουσία,οφείλετε πρώτα να εξοικειωθείτε με το προϊόν,δοκιμάστε μια σταγόνα,τα περισσότερα είναι πικρά οπότε 'ταιριάζουν' καλύτερα σε σαλάτες με ρόκα κ όπου παίζει η παρμεζάνα και το gorgonzola.
Την τελευταία φορά (ή μάλλον την προτελευταία γιατί τελευταία προφανώς θα είναι η επόμενη που θα γευματίσουμε σε Ιταλικό) ανάμεσα σε διάφορα α-διάφορα πιάτα μου ήρθε και μια μακαρονάδα πηγμένη στην κρέμα γάλακτος...Κανονικά πάνω στη χαρτοπετσέτα έπρεπε να τυπώνουν εικόνες ισχαιμικών επεισοδίων του μυοκαρδίου...
Σήμερα λοιπόν θα προτείνω ένα απλό και γευστικότατο πιάτο χωρίς την τρισκατάρατη κρέμα γάλακτος,έτσι που όταν τελειώσετε το γεύμα σας δεν θα αισθάνεστε ότι έχετε καταπιεί τσιμεντόλιθο.


Υλικά

1 κιλό μανιτάρια (πλευρώτους,champignon κ οποιοδήποτε άγριο μανιτάρι βρείτε αν βρείτε,κατά προτίμηση βασιλομανίταρα,μαρτούλια,κανθαρέλες κλπ)
700 γραμμάρια ταλιατέλες ή λαζάνια
1 κούπα γάλα
Μαϊντανός
Σκόρδο (1-2 σκελίδες ανάλογα με τα γούστα σας)
Γραβιέρα Τήνου (αυτή του Σκλαβενίτη) ή Σαν Μιχάλη (Σύρου)
Λευκό κρασί
Ελαιόλαδο


Εκτέλεση

Σε μια φαρδιά κατσαρόλα,σωτάρουμε ελαφρώς το σκόρδο (κομμένο σε φέτες,όχι πολτοποιημένο) και το αποσύρουμε.
Ανεβάζουμε τη φωτιά,περιμένουμε να ανέβει η θερμοκρασία του λαδιού και στη συνέχεια προσθέτουμε τα μανιτάρια (πλυμμένα,κομμένα σε φέτες,στεγνά),αλάτι φρεσκοτριμμένο πιπέρι (μπόλικο) και περιμένουμε να πιουν τα υγρά τους (αν η φωτιά σας είναι χαμηλή κ ρίξετε τα μανιτάρια,πείτε ότι αλλάξατε γνώμη κ ότι το πάτε για μανιταρόσουπα...).
Τέλος τα σβήνετε με λευκό κρασί (καλό,αυτό που θα πιείτε στη συνεχεια,ένα ασύρτικο,ένα μοσχοφίλερο ή κ ένα σαββατιανό).
Αποσύρετε τα μανιτάρια σε ενα μπωλ κ ένα μέρος απο αυτά (1/3 ας πούμε) τα πολτοποιείτε στο multi.
Βάζετε τα ζυμαρικά να βράσουν,λίγα λεπτά πριν γίνουν ,ξαναβάζετε στη φωτιά την κατσαρόλα (περιέχει το λάδι από το σωτάρισμα των μανιταριών) και ρίχνετε το γάλα και τα πολτοποιημένα μανιτάρια,μόλις πάρουν βράση προσθέτετε και τα ζυμαρικά σας και τα τελειώνετε εκεί μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό σημείο ψησίματος.
Τα βγάζετε απ'το μάτι ρίχνετε την τριμμένη γραβιέρα και τον ψιλοκομμένο μαιντανό και ανακατεύετε.
Σερβίρετε τα ζυμαρικά στα πιάτα γαρνίρωντας με τα υπόλοιπα σωτέ μανιτάρια.

Αφιερωμένη εξαιρετικά στην Misirlou.

Καλή όρεξη


Tagliatelle ai Funghi (senza panna please!)

Ingredienti

1kgr di funghi misti (i porcini sono d'obbligo,anche se surgelati)
700gr tagliatelle
1 tazza di latte
Prezzemolo
Aglio
Parmiggiano
Vino bianco
Olio d'oliva

Esecuzione

Si rosola l'aglio tagliato finemente e poi si rimuove.
A fuoco alto si aggiunge i funghi tagliati a fette,salate,pepate,cucinate finche non cotti,spegnete col vino bianco e mettete da parte.
Una parte di essi (1/3 circa) vanno frullati.
Quando la pasta e' quasi cotta,mettete sul fuoco i funghi frullati con una tazza di latte,portate ad ebolizione e alla fine buttateci la pasta e girate bene per un paio di minuti.
Rimuovete dal fuoco,aggiungete il prezzemolo ed il formaggio e girate ancora.
Si servono nei piatti col resto dei funghi.

Buon appettito!

Thursday, September 30, 2010

Μπαρμπούνια με ρεβυθοκεφτέδες και σάλτσα κάππαρης / Triglie con polpette di ceci e salsa di capperi

Σήμερα δεν έχει ιστορία... απεργώ συμπαραστεκόμενος στους χειμαζόμενους κλάδους των φορτηγατζήδων,των αδέσποτων σκύλων και των καπνιστών.
Ας περάσουμε λοιπόν κατευθείαν στο πιάτο μας που έχει κάτι από την καλοκαιρινή αύρα του Αιγαίου...





Υλικά


Μπαρμπούνια
Ρεβύθια (μουλιασμένα)
2 μεγάλα κρεμμύδια
Αλεύρι
λεμόνι
Δυόσμος
Ρίγανη
Κάππαρη
Ελαιόλαδο
Καβουρδισμένο αμύγδαλο
Αλάτι
Πιπέρι

Εκτέλεση

Ρεβυθοκεφτέδες

Αλέθουμε στο multi τα ρεβύθια (ωμά,απλά μουσκεμένα) μαζί με λάδι,αλάτι,πιπέρι,κρεμμύδι,δυόσμο,λεμόνι (και λίγη φλούδα) και ρίγανη μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα.
Ρίχνουμε μερικές κουταλιές αλεύρι (όσο πάρει) ώστε να δέσει καλύτερα,φορμάρουμε και τηγανίζουμε.
Προαιρετικά μπορούμε να προσθέσουμε και βραστή πατάτα στο μείγμα.

Σάλτσα κάππαρης

Αλέθουμε κάππαρη,ελαιόλαδο,λεμόνι,δυόσμο και καβουρδισμένο αμύγδαλο.

Μπαρμπούνια

Καθαρίζουμε,φιλετάρουμε,αλατίζουμε,αλευρώνουμε και τέλος τηγανίζουμε τα μπαρμπούνια μας.

Καλή όρεξη


Triglie con polpette di ceci e salsa di capperi
Ingredienti
Triglie
Ceci (gia' bagnati in acqua)
2 cipolle grandi
Farina
Limone
Menta
Origano
Capperi
Olio d'oliva
Mandorle tostate
Sale
Pepe



Preparazione


Polpette di ceci


Si frulla insieme ceci (bagnati ma crudi cmq),olio d'oliva,limone (anche un po' di scorza),cipolle,menta,origano,sale,pepe fino ad ottenere un composto omogeneo.
(Volendo si puo' aggiungere anche patate lesse)
Si aggiunge la farina (quanto basta) ,si formano le polpette e si friggono.

Salsa di capperi

Si frullano insieme i capperi con olio d'oliva,limone,menta e mandorle tostate.

Triglie fritte

Si lava,si sfileta,si sala,si infarina e infine si frigge le triglie.

Buon apettito

Friday, September 24, 2010

Συκώτι & πως να το κάνετε μαλακό / Fegato brasato al limone e origano

Κρύος ιδρώς και ζεστός μαζί

Πόσες ώρες να του έμεναν πριν τα κουτσαβάκια του Μπόγρη αντιληφθούν ότι την είχε κάνει με το μπαγιόκο ;

Και πόσο να τους έπαιρνε μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το πουλάκι πέταξε και πάει και δεν μπορούσαν πια να 'καθαρίσουν' μόνοι τους χωρίς να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να τον ενημερώσουν σχετικά ;

Aυτό θα τους έπαιρνε κατάτι περισσότερο γιατί ο Μπόγρης ήταν κατά βάθος ευαίσθητη ψυχή,στεναχωριόταν με κάτι τέτοια κι ο τελευταίος που τον είχε στεναχωρήσει έκανε παρέα στους μεταλλαγμένους ροφούς του Σαρωνικού εδώ κ ένα μήνα τώρα.

Άνοιξε μηχανικά το ράδιο, ‘Κλαίω κ οδηγώ ...’ πρόλαβε μόλις ν’ ακουστεί και το έκλεισε αηδιασμένος.

‘Ας το διάολο μωρή ρόμπα ! ας το διάολο και 'σεις καραγκιόζηδες ! ’ φώναξε αγριοκοιτώντας τους φορτηγατζήδες που είχαν κλείσει την εθνική και άρχισε να κοπανάει υστερικά το τιμόνι του ταλαίπωρου ντεσεβό του,λες και του 'φταιγε εκείνο...

Ξανάνοιξε το σάκο με τα χρήματα,πάνω πάνω είχε πάρει το μάτι του κάτι σέρτικα ‘τον μπαγάσα’ μουρμούρισε και άναψε ένα,τράβηξε δυο ρουφηξιές,ξερόβηξε ,το 'σβησε...πού να πάει κάτω με τέτοια ζέστη...

Οι φορτηγατζήδες απτόητοι πουλούσαν τώρα μαγκιά σε κάτι μπάτσους...Κρύος ιδρώς και ζεστός μαζί τον είχε λούσει,βιαζόταν...

Προσπάθησε ξανά έναν πρόχειρο υπολογισμό αλλά το μυαλό του είχε κολλήσει χειρότερα απ' την κίνηση,άνοιξε την παλάμη του κ επιστράτευσε τα ιδρωμένα δάχτυλά του…1 ώρα μέχρι να διαπιστώσουν ότι την 'έκανε' – κάτω ο δείκτης,1 για να μπουκάρουν στο σπίτι –δίπλωσε κ τον αντίχειρα,2 για να το πάρουν απόφαση και να το ξεράσουν στο αφεντικό τους- υποστολή παράμεσου κ μικρού δάκτυλου,τι σου μένει ; όρθιος ο μέσος !

Ευρυβιάδης Μπόγρης

Ακούσιος καρπός ενός αλκοολικού λοστρόμου και μιας Μεξικανής νυμφομανούς σουφραζέτας με ψυχαναγκαστικό σύνδρομο κλεπτομανίας,δεν κληρονόμησε τίποτ’άλλο απ’ τους γονείς του πέρα από μια παροιμιώδη κλίση στην παρανομία.

Εκεί που άλλοι έβλεπαν τοίχο,ο Ευρυβιάδης έβλεπε ευκαιρίες...Στο ορφανοτροφείο έκλεβε ληγμένες κονσέρβες,άλλαζε τις ημερομηνίες και τις πουλούσε με σκόντο στα μπακάλικα.

Στο αναμορφωτήριο τα 'φτιαξε με τη διευθύντρια,μια υπέρβαρη γεροντοκόρη (αν την είχε πάρει είδηση ο Botero θα την είχε κάνει celebrity),τόσο ξαναμμένη όσο και ευκατάστατη,που εις ανταπόδοσιν τον βοήθησε με περισσή γενναιοδωρία στο πρώτο του επιχειρηματικό βήμα,τουτέστιν το λαθρεμπόριο και τη νοθεία οινοπνευματωδών...

Πόσο περήφανος θα ήταν ο πατέρας του αν τον έβλεπε από κάπου εκεί ψηλά !

Ούτε η Κασσαβέτεια στην οποία θήτευσε αργότερα τον πτοήσε, ‘Τα δίδακτρά μου στην Ανωτάτη του Εγκλήματος’ είχε δηλώσει περήφανα με το που βγήκε και όντως ότι έμαθε εκεί μέσα πρέπει να το έμαθε καλά γιατί ουδέποτε χρειάστηκε να επιστρέψει στα ‘θρανία’ άλλων ευαγών κρατικών ιδρυμάτων,ούτε καν για μεταπτυχιακό...

Το καμάρι του όμως και συνάμα η μόνη νόμιμη δραστηριότητά του ήταν το Cosa Nostra,ένα εστιατόριο χαμηλά στην Ερμού σε μια πάροδο,Αγίας Πίκλας 5...Αγίας Θέκλας 5...θα σας γελάσω !

Το κτίριο το ‘χε φάει από έναν μεγαλομανή γκέι σεφ με διορατικότητα τυφλοπόντικα,επιδοτώντας τον με κεφάλαια κίνησης με το διόλου ευκαταφρόνητο επιτόκιο του 22%,κυμαινόμενο...ουχί με βάση τα trends της διατραπεζικής,αλλά βάσει της κυκλοθυμικής διάθεσης του Μπόγρη.

10 μερες μετά το προδιαγεγραμμένο φαλιμέντο του χαζοχαρούμενου σεφ,ο Ευρυβιάδης μάζεψε 2-3 ξύλινα κασόνια Cinzano από ένα παλιατζίδικο στη Μεταμόρφωση,πρόσθεσε ένα μαυροπίνακα για τα πιάτα της ημέρας,χτύπησε και μια vintage πολυθρόνα κουρέα μπροστά απ’ τα μπάνια για να συμπληρώσει το ‘μαφιόζικο σκηνικό’ και το ξανάνοιξε σαν Ιταλικό εστιατόριο.

Στην κουζίνα κράτησε τον αποτυχημένο σεφ αλλά μ’ ένα χέρι και αρκετό ενθουσιασμό λιγότερο...στην τελική δεν έφταιγε ο άνθρωπος που τα risotti του έβγαιναν παραψημένα,οι σαλάτες σερβίρονταν με έτοιμες σως και η σάλτσα των κρεατικών ήταν πάντα η ίδια,με κάποιες τροποποιήσεις...

Πώς είπατε ; Φιλέτο με σάλτσα Marsala ; την παίρνετε ως έχει,18 ευρώ.

Χοιρινό με σως μανιταριών ; μάλιστα...προσθέτουμε στη βασική μας σαλτσούλα με το Marsala άγευστα μανιτάρια σωτέ et voila 15 ευρώ...και πάει λέγοντας...

‘Ρε τους μαλάκες τους Αθηναίους ! ’ είχε αναφωνήσει ενθουσιασμένος ο Μπόγρης όταν τσέκαρε τον πρώτο ισολογισμό ‘εγώ για βιτρίνα πήγαινα’.

Κι έτσι ήταν,για ξέπλυμα το είχε στήσει ο άνθρωπος,μπορεί να έσκαγες 60 το άτομο,μαζί με το κρασί και να 'τρωγες χάλια αλλά σύχναζαν εκεί κάτι ψευτοδιαννοούμενοι,κάτι χλεχλέδες της κοσμικής ζωής,κάτι tv περσόνες της κακιάς ώρας και από πίσω κοπάδι τα ψώνια που κατά κανόνα ακολουθούν όλους τους παραπάνω κατά πόδας...

Αστερόσκονη

Τώρα ο δρόμος ήταν ελεύθερος αλλά η ώρα είχε πάει 4.00 κ η πείνα τον είχε θερίσει...δεξιά κ αριστερά του δρόμου μόνο σπαρτά,θερισμένα κι αυτά,παρατημένα τρακτέρ,παρακμιακά στριπτιζάδικα...αθάνατη ελληνική επαρχία!

Σταμάτησε στην πρώτη ταβέρνα που βρήκε μπροστά του μετά από κάμποσο, ‘Εξοχική ταβέρνα η Αστερόσκονη’ έγραφε απ' έξω...

Παραμέρισε την κουρτίνα με τις χάντρες κ’ έριξε μια διερευνητική ματιά στο εσωτερικό,αστέρια δεν είχε,ούτε πελάτες,σκόνη πάλι είχε πολλή...το μόνο σημάδι ζωής,ένα γερασμένο ραδιόφωνο να παίζει ρεμπέτικα ‘Μα εγώ δε ζω γονατιστός είμαι της Γερακίνας γιός...’ κάθισε.

Απ’ το τραπέζι του φαινόταν η μισή κουζίνα,δεν άργησε να την προσέξει...η ταβερνιάρισα,κατά κόσμον Αστέρω,Άστη για λίγους φίλους,μια καλοβαλμένη μελαχρινή 45άρα με σχετικά μικρό στήθος,ελαφρώς τονισμένη λεκάνη και περιποιημένα κόκκινα νύχια,σωστή βουτυρόπαπια,παράδερνε νωχελικά στο βασίλειό της.Σηκώθηκε και την πλησίασε.

- ‘Τί καλό θα φάω σήμερα απ τα χεράκια σου; ’ της πέταξε εστιάζοντας ανερυθρίαστα στον πισινό της,η ταβερνιάρισα το 'πιασε.

- ‘Σήμερα τίποτα,άργησες’,απάντησε εκείνη κοφτά.Τι να εννοούσε άραγε ; Να μιλούσε για την κουζίνα ;Την ξανακοίταξε στα μάτια αυτή τη φορά,όχι πρόστυχα όπως πριν,αλλά πεινασμένα και καθάρια,τι εκφραστικά μάτια...έμειναν για λίγο σιωπηλοί,έπειτα της έκλεισε ερωτηματικά το μάτι τινάζοντας το κεφάλι του προς το τηγάνι που ήταν πάνω στη φωτιά. ΄Αυτό είναι για μένα,συκώτι,έχω χαμηλό σίδηρο’

- ‘Κι εγώ’ απάντησε εκείνος χαρίζοντάς της το πιο γοητευτικό του χαμόγελο,τράβηξε μια καρέκλα μπροστά στην κουζίνα της και κάθισε ανάποδα στερεώνοντας χιαστί τα μπράτσα του στην πλάτη της καρέκλας,κοιτώντας μια τα μάτια της και μια το τηγάνι, ‘Για να δω πως το κάνεις’ Εκείνη κοντοστάθηκε για λίγο,δεν την είχε πείσει αλλά σπάνια είχε ακροατήριο,έριξε αδιάφορα τον αριστερό ώμο της προς τα πίσω κ άρχισε...

- ‘Του βγάζεις τα νεύρα και την πέτσα,όπως έπρεπε να ‘ χα κάνει εγώ με τον άντρα μου πριν μου την κάνει,αλλά το ΄χει ετοιμάσει ο χασάπης,είναι καλός...’ και εδώ έκανε μια αξιοσημείωτη παύση ‘...στη δουλειά του...το αλατοπιπερώνεις και το τσιγαρίζεις και απ’τις δυο πλευρές’

- ‘Όπως έπρεπε να χεις κάνει με τον άντρα σου’

- ‘Α γειά σου’ του άρεσε,του θύμιζε τον πρώτο του έρωτα,την καθηγήτρια Φυσικής στο γυμνάσιο,όταν το είχε εκμυστηρευτεί στον καλύτερο του φίλο,εκείνος του’χε πει ‘ξέρεις ποιο είναι το καλό με τις δασκάλες ; Ότι κάνεις λάθος σε βάζουν και το ξανακάνεις’... Το ίδιο βράδυ βίωνε την πρώτη του ονείρωξη....

- ‘Και το σβήνεις με μπόλικο ξίδι’ διέκοψε απότομα εκείνη τους εφηβικούς συνειρμούς του.

- ‘Αχά’ ανταπάντησε εκείνος με προσποιητό ενδιαφέρον ‘Και μετά ;

- ‘Μετά λεμόνι,ρίγανη και λίγο νεράκι ίσα που να το σκεπάσει και σιγανή φωτιά για κανά μισάωρο,μέχρι να μείνει μια πηχτή σάλτσα’

- ‘Πώς σε λένε ;’

- ‘Άστη’

- ‘Και σ 'αυτό το μισάωρο τι θα κάνουμε Άστη ;’ Ο Μπόγρης δεν τον απασχολούσε πια.

- ‘Δεν ξέρω,εσύ τί λες ; ’

- ‘Αντέχεις να τ’ακούσεις ή να στο πω στ' αυτί ; ’


Επισημάνσεις

α) Το συκώτι πρέπει να σας το έχει ετοιμάσει ο χασάπης κατάλληλα αφαιρώντας νεύρα,μεγάλα αγγεία και περιτόναιο (μανδύα).

β) Η συνταγή αυτή αν και πολύ νόστιμη δεν είναι γκουρμέ,την παραθέτω πιο πολύ για την τεχνική πλευρά του θέματος καθώς πολύς κόσμος φτιάχνει σκληρό και άνοστο συκώτι.

γ) Το οξέα,ξίδι,λεμόνι σπαν τις ίνες του και το μαλακώνουν,ταιριάζουν και γευστικά,επιπλέον το ξίδι ως γνωστόν περιορίζει τις έντονες οσμές.

δ) Το ξίδι μην το φοβηθείτε δε θα μυρίζει στο φαγητό


Καλή όρεξη


Fegato brasato al limone e origano


Ingredienti

Fegato

Olio d’oliva

Limone

Aceto (una tazza)

Origano

Sale

Pepe

Preparazione

Si presuppone che il macelaio abbia fatto il suo dovere togliendo i nervi e la pelle del fegato.

Si rosola le fettine di fegato in padella da ambo le parti e poi si spegne con l’aceto,qs trattamento ridurra' l’odore pesante del fegato e lo rendera’ morbido.

Di seguito si aggiunge il limone,l’origano e un po’ d’acqua fino a coprire le fettine.

Si lascia su fuoco basso per mezz’ ora piu o meno o finche’ non si forma una salsina abb. densa.

Buon apettito

Tuesday, September 21, 2010

Atenistas

Πώς καταντήσαμε έτσι ; Μην μπείτε στον κόπο να απαντήσετε,δεν έχει πια σημασία το ερώτημα,είναι πλέον αργά,θα το απαντήσουν διεξοδικά οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Η απόδοση ευθυνών θα γίνει ή δε θα γίνει κατά τα χρηστά μας έθιμα,αυτό που με προβληματίζει περισσότερο από τις συνήθεις ανέξοδες μακροσκελείς συζητήσεις είναι η ουσία του θέματος,που συνοψίζεται σ'ενα άλλο απλούστερο ερώτημα...Τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα ;
Πολλά μπορούν να γίνουν αρκεί να αφήσουμε αυτή την ενοχλητική,αναπαραγόμενη,μοιρολατρική σαχλομιζέρια που μας χαρακτηρίζει σα λαό,να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε επιτέλους σοβαρά,συγκροτημένα,δημιουργικά ο καθένας στον τομέα του και όλοι μαζί για το κοινό καλό.
Ένα αξιέπαινο παράδειγμα του τι μπορεί γίνει αν υπάρχει,όραμα,θέληση και σχέδιο είναι η πρωτοβουλία των Atenistas δεν μπορώ να προδικάσω την επιτυχία του εγχειρήματος,αλλά σίγουρα αξίζει την προσοχή και τη συμμετοχή μας και ελπίζω να βρει μιμητές και σε άλλες πόλεις και σε άλλους τομείς ακόμα και στη γαστρονομία...

Για περισσότερες πληροφορίες Atenistas στο facebook και στο :

http://www.atenistas.gr/


Αυτά...

Tuesday, September 14, 2010

Χοιρινό με κύμινο και πορτοκάλι / Maiale al cumino e arancia

Κάπου ο Καζαντζάκης αναφέρει ότι πάνω στο γραφείο που έγραφε είχε πάντα ξυλάκια κανέλας και μερικά καρφάκια γαρίφαλο χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το λόγο…αργότερα,τυχαία ανακάλυψε ότι κάποιος πρόγονός του ήταν κουρσάρος και η συχνότερη λεία του ήταν τα πλοία που μετέφεραν μπαχαρικά περνώντας απ'τις θάλασσες της Κρήτης.
Μάλιστα ! Θυμάμαι ότι όταν το πρωτοδιάβασα χαμογέλασα,παρ' όλο το σεβασμό που του τρέφω,μου είχε φανεί από υπερβολικό ως χαζορομαντικό.
Όταν άρχισα να μαγειρεύω δε μου πήρε πολύ να αντιληφθώ ότι δεν νοείται μαγειρική (για μένα τουλάχιστον) χωρίς μπαχαρικά και αρωματικά και μου πήρε ακόμα λιγότερο να καταλήξω στο αγαπημένο μου μπαχαρικό,το κύμινο,αργότερα όταν κ εγώ με τη σειρά μου έμαθα ότι η καταγωγή μου είναι από τη Σμύρνη θυμήθηκα τον Καζαντζάκη και ξαναχαμογέλασα.
Εκτός του ότι χαμογελάω συχνά,άλλοτε ειρωνικά κι άλλοτε αυτοσαρκαστικά είμαι και απρόβλεπτος,ίσως και ελαφρώς επικίνδυνος λόγω μιας αψυχολόγητης αισιοδοξίας κ μιας ημιπαρανοϊκής αυτοπεποίθησης,αλλά τι να πω μάλλον θα έχω άστρο γιατί στο τέλος συνήθως βγαίνω ασπροπρόσωπος,το ωραίο βέβαια είναι ότι αυτό το γνωρίζω μόνο εγώ,τώρα και εσείς,αλλά σίγουρα όχι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι,οι εκάστοτε συνομιλητές μου...ούτε αυτό,ούτε και τους κινδύνους που διατρέχουν ενίοτε,αλλά θα μου πείτε ας πρόσεχαν τις παρέες τους.

Πράξη πρώτη,ύβρις

Θυμάμαι ακόμα το πρώτο επίσημο δείπνο που παρέθεσα σε δεκαπέντε άτομα για τα γενέθλια της τότε κοπέλας μου...μεταφερόμαστε κινηματογραφικά στο χειμωνιάτικο σκηνικό μιας ομιχλώδους πόλης της βόρειας Ιταλίας όπου ένα ζευγάρι ξαπλωμένο αγκαλιά σ'εναν πάλλευκο καναπέ,ρεμβάζει μ' ένα ποτήρι cabernet sauvignon και το Quizas Quizas Quizas του Nat King Cole να παίζει,υπό το ημίφως ενός Γιαπωνέζικου επιδαπέδιου φωτιστικού...Κάποια στιγμή η κοπέλα ανασηκώνεται,κοιτάζει τον νεαρό στα μάτια και του λέει με αφύσικα σοβαρό ύφος...
‘Αποφάσισα να κάνω κάτι για τα γενέθλια μου,αλλά έχω σκοπό να καλέσω αρκετούς,μήπως να έκανα pizza ;
‘Ma nooo…Lascia fare a me’ απάντησε ασυναίσθητα εκείνος με απόλυτη φυσικότητα (ασ' το σ'εμένα) και πριν καλά καλά το ξεστομίσει είχαν ήδη αρχίσει να τον ζώνουν τα φίδια,ας τον τρελό στην τρέλα του σκέφτηκε,αλλά αυτό ούτε ήξερε να της το μεταφράσει τότε,ούτε κ ήθελε...ένας μήνας σχέσης μετά από τόσο κυνηγητό...κι έπειτα ήταν και θέμα εγωισμού δε μπορούσε να ανακρούσει πρύμναν και να κάνει striptease μπροστά της.
Όμως η μαύρη αλήθεια ήταν ότι δεν είχε ξαναμαγειρέψει ποτέ ως τότε κάτι ιδιαίτερο,πόσο μάλλον για πολλούς και μάλιστα σε τέτοια περίσταση που όπως και να το κάνουμε απαιτούσε κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές και σίγουρα κάτι εντυπωσιακότερο από την pizza που είχε αλαζονικά απορρίψει με συνοπτικές διαδικασίες.
Εκείνη ουδέποτε κατάλαβε τον κίνδυνο που διέτρεχε να γίνει ρεζίλι,ούτε κι εκείνος της το απεκάλυψε ποτέ,το μόνο που της έκοψε ήταν να του κάνει μια διευκρινιστική…αλλά με έναν τέτοιο συγκινητικό ενθουσιασμό που αποδόμησε οριστικά μέσα του κάθε υποψία μεταμέλειας και έντιμης παραδοχής της αλήθειας.
‘Veramente ? Che Bello ! Cosa hai in mente di fare?’ ('Αληθεια ; Τι ωραία ! Τί λες να φτιάξεις ;' του πέταξε ενώ το πρόσωπο της έλαμπε) Τώρα τί της λες…τί της λες…επιστροφή στους κλασσικούς,πώς τελείωνε ο υπερφίαλος Θαλής τις ετυμηγορίες του ; ''τάδε έφη Θαλής'' Ο Θαλής μίλησε,μπράβο μεγάλε κ εμείς μαζί σου.
Lascia fare a me’ ξαναπάντησε λοιπόν κ εκείνος με στόμφο,μην ξέροντας άλλωστε τι να προτείνει,πάντα στη γραμμή του Μιλήσιου,που κινδύνευε ανα πάσα στιγμή πλέον να μετατραπεί σε γραμμή Μαζινό...Αλλά πρέπει να ήταν αρκούντως πειστικός γιατί εκείνη το εξέλαβε σαν έκπληξη,το πρόσωπό της φωτίστηκε ακόμα περισσότερο,τράβηξε το μπράτσο του μέχρι το στήθος της,ξαναμπήκε στην αγκαλιά του και αποκοιμήθηκε...

Όταν έχει γίνει μια μαλακιούλα τέτοιου διαμετρήματος και με τέτοιο διακύβευμα επαναπροσδιορίζεται η σχέση σου με το χρόνο,οι δείκτες του ρολογιού αρχίζουν να μετρούν αμείλικτα γρήγορα,σχεδόν χαιρέκακα και εσύ τρελαίνεσαι ακόμα κι αν είσαι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ,ακόμα κι αν είσαι αγκαλιά με μια όμορφη κοπέλα που αγαπάς,ακόμα κι αν η ώρα έχει πάει 3.00

Πράξη δεύτερη,η λύση

Μια φορά και έναν καιρό σ’ ένα καταπληκτικό εστιατόριο στην Ύδρα είχα φάει τυροπιτάκια σερβιρισμένα με πουρέ μήλου…απλούστατο,γευστικότατο και εντυπωσιακό,αγόρασα έτοιμη σφολιάτα και άρχισα τις τροποποιήσεις (άλλο χούι αυτό να μην ακολουθώ σχεδόν ποτέ τις συνταγές) πρόσθεσα δυόσμο στη γέμιση,τα πασπάλισα με παπαρουνόσπορο για εφέ,έβαλα μέλι και θυμάρι στον πουρέ μήλου και το γκουρμέ ορεκτικό μας ήταν έτοιμο.
Ωραία ολ'αυτά και σαν ορεκτικό σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα αλλά έλειπε το κυρίως…Τότε θυμάμαι είχε ξαναφουντώσει το θέμα με τις τρελές αγελάδες οπότε κατέβηκα στη αγορά και το έριξα δαγκωτό στο χοιρινό,μου το περιποιήθηκε κι ο χασάπης ξεκινούσαμε με συγκρατημένη αισιοδοξία και με ένα υπέροχο χοιρινό καρέ.
Κάπου εδώ αρχίζουν οι συνωμοσίες του σύμπαντος,χείρα βοηθείας δε μου έτεινε ο Coelho αλλά ο δικός μας Καζαντζάκης,δεν ξέρω πως μου ήρθε αλλά στο δρόμο για το σπίτι και μετά από επίπονο brainstorming θυμήθηκα την ιστορία του με τις κανέλες και τα γαρίφαλα…Εύρηκα! Αναφώνησα μέσα μου,αλλά ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που μπορεί να ακούστηκε και απ' έξω μου γιατί κανα δυο περαστικοί γύρισαν προς το μέρος μου με μια περίεργη έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους.Σα Σμυρνιός και εγώ θα χρησιμοποιούσα κατ' αναλογίαν...κύμινο.
Το μόνο πρόβλημα βέβαια ήταν ότι οι Ιταλοί το κύμινο το έχουν απλά ακουστά,άσε που με τα μπαχαρικά γενικά δεν τα παν και πολύ καλά…πώς δαμάζεις το θεριό ; Πώς το γλυκαίνεις το ατίθασο κύμινο για να το συστήσεις σε απαίδευτους ουρανίσκους ; Με το πορτοκάλι ! αυτό σίγουρα το γνωρίζουν,αρκετό πορτοκάλι,λιγότερο κύμινο για επίγευση και μετά την πρώτη τους μπουκιά όταν όλοι σε κοιτάν έκπληκτοι..ξανασυστήνεσαι...γλυτώνεις τη σχέση σου,μη σας πω ότι κερδίζεις και bonus μετά το δείπνο...

Χοιρινό με κύμινο και πορτοκάλι

Υλικά

1,2 κιλά χοιρινό
Ξύσμα και φλούδα από 2 βιολογικά ακέρωτα πορτοκάλια (μικρά πορτοκάλια)
(χρησιμοποιείστε βιολογικά πορτοκάλια,αν δε θέλετε μαζί με τη φλούδα να φάτε φυτοφάρμακα)
Χυμός από 3-4 πορτοκάλια (μικρά πορτοκάλια)
Κύμινο
Ελαιόλαδο
Λευκό κρασί
Αλάτι
Πιπέρι
Αλεύρι

Εκτέλεση

Αλατοπιπερώνουμε το χοιρινό μας και το αλείφουμε με κύμινο (όσο τραβά η όρεξή σας) και ξύσμα από περίπου 1 βιολογικό πορτοκάλι.
Το σοτάρουμε σε ελαιόλαδο να θωρακιστεί από όλες τις πλευρές,αλλά αν το παρακάνετε,θα καεί το πορτοκάλι,θα μαυρίσει και θα πικρίσει...
Σβήνετε με λευκό κρασί και προσθέτετε,το χυμό από 4 πορτοκάλια και τη φλούδα από το 1 ακόμα πορτοκάλι (πολύ λεπτά κομμένη,χωρίς το λευκό της).
Αφήνετε σε σιγανή φωτιά για περίπου μια με μιάμιση ώρα,δε χρειάζεται να έχει πιει το ζουμί του.
Όταν κρυώσει το βγάζετε ,το κόβετε σε φέτες και το ξαναβαφτίζετε στο ζουμί του για όσο περισσότερο μπορείτε (ιδανικά μια νύχτα στο ψυγείο) αν θέλει αλάτι ή κύμινο το προσθέτετε,πριν το σερβίρετε παίρνετε όσο από το ζουμάκι χρειάζεστε και το δένετε με χτυπημένο αλευρόνερο σε φωτιά,φτιάχνοντας έτσι τη σάλτσα με την οποία θα το περιχύσετε.
Στο ζουμάκι που περισσεύει βράζετε ρύζι.

Καλή όρεξη



Maiale al cumino e arancia

Ingredienti

1,2 kgr di lombo di maiale
Scorza grattugiata di un arancia biologica
Scorza di un arancia biologica (o meno)
Spremuta di 3-4 arancie
Cumino
Vino bianco
Sale
Pepe
Olio d'oliva
Farina

Preparazione

Salare e pepare la carne,massagiare con la scorza grattugiata ed il cumino.
Pentola,οlio d'oliva,fuoco...rosolare la carne senza strafare perche si rischia di bruciare la scorza...
Poi si 'spegne' col vino e si aggiunge la spremuta e la scorza d'arancia,si lascia su fuoco basso per un' ora,un' ora e mezza.
Quando la carne e' fredda si taglia a fette la si rimette in pentola a marinare nel suo sugo (idealmente per una notte in frigo).
Prima di servire mettere sul fuoco la quantita di sugo necessaria,aggiungete farina e sbattete per far la salsa.
Se vi rimane del sugo,usatelo per preparare del riso (idealmente riso venere).

Buon apettito


Monday, August 30, 2010

Σφουγγάτο το Kρητικόν

Το ' καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά ... ' ωραία τα λέει ο 'ποιητής',αυτό που δε μας λέει είναι πως πορεύεσαι το καλοκαιράκι όταν δεν υπάρχουν έρωτες,αγκαλιές και φιλιά ή τουλάχιστον όταν δεν υπάρχουν οι 'σωστές' αγκαλιές...στα δύσκολα σε θέλω κάβουρα...

Τα καλοκαίρια όταν ήμουν παιδί τα πράγματα ήταν πιο απλά,η μεγαλύτερή μου απόλαυση ήταν όταν έφτανε η ώρα της κατάκλισης μετά από μια μέρα εξαντλητικού παιχνιδιού,οριζοντιωνόμουν,τέντωνα το σεντόνι και το άφηνα να πέσει μαλακά,αέρινα πάνω στο γυμνό μου σώμα ή ακριβέστερα σ'ότι περίσσευε από το cult ψηλοκάβαλο λευκό βρακί,μοντέλο παππού...το αγαπημένο μου σεντόνι ήταν από παλιά ποπλίνα,κάτι σαν μεγαλοκοπέλα στην οποία ο χρόνος δεν έδειξε καμία επιείκεια,ελαφρώς λιωμένο εξ'ου και πολύ μαλακό με ένα φρικτό dessin floreal μόνο που τότε δεν καταλάβαινα ούτε από dessin ούτε από κοπέλες...τώρα πια από dessin καταλαβαίνω από κοπέλες πάλι...όχι... ή μάλλον μια περίοδο νόμιζα αφελώς ότι κάτι είχα καταλάβει αλλά τελικά κατάλαβα ότι δεν είχα καταλάβει τίποτα,κάποιοι άρρενες θα με καταλαβαίνουν,ίσως κι ο Σωκράτης.

Τα καλοκαίρια τότε δεν ήταν το ίδιο ζεστά,τα βράδια ήταν δροσερά,και εκείνο το κύμα απόλαυσης,αγαλλίασης και ξεγνοιασιάς με το που άγγιζε το μαλακό σεντόνι το σώμα μου είναι ότι αναπολώ περισσότερο από την παιδική μου ηλικία,η συμπύκνωση της παιδικής αθωότητας και της χαράς της Ζωής,το λιωμένο σεντόνι μου με αγκάλιαζε με σχεδόν μητρική τρυφερότητα κ εγώ σαν γνήσιος ηδονιστής το ξανατέντωνα 2-3 φορές,σκεφτόμουν τι ωραία που είναι η Ζωή και αποκοιμιόμουν με ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη.

Εκείνα τα όμορφα καλοκαίρια δυστυχώς πέρασαν και ήρθαν άλλα,πιο ζεστά,πιο πεζά,λιγότερο αθώα,έτσι τα καλοκαίρια άλλαξαν,τα σεντόνια άλλαξαν,εγώ άλλαξα και ξέμαθα να χαίρομαι με τα απλά πράγματα,το καλοκαίρι είναι πλέον η χειρότερή εποχή μου...κ δύσκολα κοιμάσαι με σεντόνι...

Τώρα πια το καλοκαίρι είναι η εποχή κατά την οποία τα καλοριφέρ είναι ζεστά ενώ δεν έχεις ανάψει τον καυστήρα,οι περισσότεροι-ες singles και όχι μόνο,θεωρούν υποχρέωσή τους να 'παίρνουν' από σκύλους μέχρι εξωγήινους,η εποχή που για να διατηρήσεις μια 'α' κοινωνικότητα πρέπει να αλλάζεις τρία πουκάμισα την ημέρα,η εποχή κατά την οποία δεν μπορείς να απολαύσεις,χωρίς να το μετανιώσεις ένα πλούσιο μεσημεριανό γεύμα.

Πλατίασα λίγο ομολογώ,αλλά από 'δω το πήγα από 'κει το έφερα κατάφερα,έστω στις καθυστερήσεις, να καταλήξω στο θέμα μας.Δεν ξέρω τι τρώτε εσείς για μεσημεριανό,εγώ σήμερα θα σας προτείνω το Κρητικό σφουγγάτο,τη γευστικότερη ομελέτα που γνωρίζω,μια συνταγή από τη χορεία των γνωστών αγνώστων,πολλοί την ξέρουν,λίγοι την επιχειρούν.Στο ταμείο παρακαλώ.


Υλικά

Πατατούλες,τα γεώμηλα του Καποδίστρια

Ελαιόλαδον το Ελληνικόν

Αβγουλάκια

Άλας το μαγειρικόν

Πιπέρι το εκ Μηδίας

Μπόλικος ψιλοκομμένος δυόσμος εκ των κρεμαστών κήπων σας

Γάλα

Εκτέλεση


Κόβουμε τις πατάτες σε φέτες και μετά ξεκινά κλασικά το φεστιβάλ παλιμπαιδισμού,με αναδρομή στη γεωμετρία του δημοτικού,τρίγωνα,τετράγωνα,πολύγωνα...φρεσκοτριμμένο πιπέρι στη γλώσσα αν ο νους σας πήγε στο πονηρό.

Αν στο σπίτι υπάρχει παιδάκι εύκαιρο,παρατάει το playstation,πλένει χεράκια και  το ' χώνουμε ',επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Αλατίζουμε τις κομμένες πατάτες,βάζουμε το λάδι στη φωτιά και ψάχνουμε για το επόμενο θύμα μας,κατά σειρά προτεραιότητας τη μητέρα του παιδιού,την ερωμένη σας αν η λόγω μητέρα τυγχάνει σύζυγος και απουσιάζει,μακρινούς συγγενείς και όλους τους ιχθύες που που κατά κανόνα είναι χαζοφιλότιμοι,αυτό τώρα μπορεί να μην ακουστεί politically correct και ίσως και να μην είναι αλλά είμαι σίγουρος ότι αν αναλογιστείτε ότι στις περισσότερες κουζίνες απουσιάζουν παραδόξως τα κλιματιστικά θα συναινέσετε κ όλοι μαζί θα αποτίσουμε φόρο τιμής στο μεγαλύτερο φασίστα όλων των εποχών,τον Νικολό Μακιαβέλι.

Φυσικά αστειεύομαι ας αφήσουμε τους φασίστες τουλάχιστον έξω απ' τις κουζίνες μας,στη χειρότερη ας κρατήσουμε μέσα τις ερωμένες μας κ αυτές για άλλους λόγους κ ας κάνουμε τη 'βρώμικη' δουλειά του τηγανίσματος μόνοι μας .

Όταν οι πατάτες ψηθούν αρκετά και μαλακώσουν (κ οπωσδήποτε πριν χρυσίσουν) τις αποσύρουμε,τις βάζουμε σ ένα βαθύ τηγάνι σχετικά στενό,τις πατικώνουμε (θέλουμε ένα ομοιόμορφο στρώμα γύρω στα 4 εκατοστά) και περιχύνουμε με αυγά χτυπημένα με γάλα,αλάτι,πιπέρι,δύοσμο μέχρι να γεμίσουν τα κενά,μην το παρακάνετε με τα αυγά...Σιγοψήνουμε αρκετά και από τις δυο πλευρές μέχρι το αυγό στο κέντρο να ψηθεί.

Ιδανικά (κατά τη γνώμη του γράφοντος) σερβίρεται μετά την παρέλευση ημισαώρου με ξινομυζήθρα και κάππαρη ή με μους φέτας-αρωματικών ή πέστο δυόσμου και μια χωριάτικη από δίπλα.

1-2 κομμάτια αρκούν.

Αν είμαι προσκεκλημένος σας και έχετε ξεχάσει τον δυόσμο,χωρίς παρεξήγηση, θα σας τη φέρω καπέλο,μπορεί να μη φάμε αλλά θα γελάσουμε,όχι όλοι.


Καλή σας όρεξη



Sfugàto,La stupenda omelette Cretese


Ingredienti

Patate
Olio d'oliva
Uova
Pepe macinato fresco
Sale
Un po' di latte
Menta tagliata sottile, un mazzetto (assolutamente)

Preparazione


Tagliamo le patate a fette (di circa 1cm) e poi in triangoli,quadrati,poligoni,non preoccupatevi della geometria :)
Salatele e friggetele in olio d'oliva,finche' non diventino morbide (cotte cmq) ma non ancora patatine fritte perfette,dorate in superficie.
Mettetele in una ciotola più o meno grande della misura della padella che userete,lo spessore ideale dello strato di patate e' di 4cm circa.
Prendete una ciotola più o meno della misura della padella che userete,sbatteteci dentro uova,sale,pepe,latte,menta,dopodiche' aggiungete le patate finche' non si forma uno spessore di circa 4cm.
Praticamente l'uovo deve solo riempire gli spazi tra le patate e giusto coprirle in superficie.

That's all folks !

Padella,un po' d'olio d'oliva,fuoco basso e tuffo finale del nostro composto.
Si cuoce da ambo i lati (si deve anche girare ovviante) a fuoco (ripeto) basso finche' non diventa rossa in superficie e cmq finche' l'uovo al centro non sia cotto.

Volendo si puo' servire con una mousse di feta,crescenza ed erbe aromatiche o con un pesto di menta e una bella insalata greca con l'aggiunta di capperi come si mangia nelle Cicladi.

Buon apettito

Wednesday, August 18, 2010

Αυτός,η μελιτζάνα και τα μυστήρια / Μελιτζάνες με γιαούρτι και μαϊντανό

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω…μελιτζάνες! Μπαίνω μεσημεριάτικα στο σπίτι και πέφτω πάνω σε μια τεράστια τσάντα με μελιτζάνες,ενστικτωδώς προσπαθώ να ξεδιαλύνω το μυστήριο της απρόσκλητης μελιτζάνας αλλά προτού τα καταφέρω χτυπάει το τηλέφωνο,είναι η sister,κάτι ρωτάει,κάτι απαντάω,τι τρώτε της πετάω στο τέλος μηχανικά,Παπουτσάκια ! λέει περήφανα...

Κλείνω το τηλέφωνο,το μάτι μου πέφτει πάλι στη σακούλα που χάσκει αινιγματικά,εκ πεποιθήσεως δεν πιστεύω στις συμπτώσεις...πέρα από την απροσδόκητη παρουσία της τσάντας αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η αφύσικη θέση και η παρεξηγήσιμη πλαστικότητά της,πρόχειρα αφημένη σχεδόν πεταμένη μπροστά στην πόρτα,μισάνοιχτη.Αν ήταν γυναίκα θα ήταν ημίγυμνη και λιπόθυμη σκέφτομαι,αυτό δεν είναι έργο νοικοκύρη,μήπως τελικά την άφησα εγώ τελικά και το ξέχασα ; Την ξανακοιτάω πιο επίμονα αλλά σχεδόν παρακλητικά σε βαθμό που αν η ημίγυμνη λιπόθυμη είχε στο μεταξύ συνέλθει και είχε στοιχειώδες γούστο (sic!) μπορεί και να μου καθόταν! Τι λέω θεέ μου και δε με συλλαμβάνουν,πρέπει να μ’έχει χτυπήσει η ζέστη στο κεφάλι…Ανοίγω τα παράθυρα και επιστρέφω στον τόπο του 'εγκλήματος'.Η ζέστη αμείλικτη,η σκέψη θολή,προϊούσης μιας διόλου ευκαταφρόνητης πείνας και προτού περάσει cameo κανένας Hitchcock βουτάω τα κλειδιά και αποχωρώ σεμνά και ταπεινά.

Μπορείτε να με πείτε και μαμμόθρεφτο αλλά κάτι τέτοιες στιγμές όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ μιας επίσκεψης στην πατρική εστία,με το που μπαίνω όμως με υποδέχεται μια μυρωδιά τόσο οικεία όσο και αδιάσειστη…Ιμάμ μουρμουρίζω μέσα μου,όπερ έδει δείξαι...Είμαι περικυκλωμένος,συλλογίζομαι ενώ περιεργάζομαι το ταψί...ή θα υποχωρήσω ατάκτως καταφεύγοντας σε μια γρήγορη spaghettata aglio,olio e peroncino ή θα της αλλάξω το λάδι…μμμ...λάδι…λάδι…έχει μια περίεργη βουλιμική σχέση η Σιόρα μελιτζάνα με το λάδι,λέω λάδι και ήδη έχω τύψεις,κάπου εκεί που συναντά η μελιτζάνα το λάδι,η αμαρτία την ενοχή,η θρησκεία συνδιαλέγεται με την επιστήμη και όχι μόνο συνδιαλέγονται αλλά συμφωνούν κιόλας.Φοβερές σκέψεις πάνω από ένα ταψί,κάπου εδώ αρχίζω να ανησυχώ και ‘γω ο ίδιος για την ψυχική μου υγεία,'κατεβάζω ρολά',σερβίρομαι και ανάβω την τηλεόραση,έχει τον Μαμαλάκη που παρουσιάζει με τον γνωστό του ενθουσιασμό ‘Μελιτζάααανες με γιαούρτι και μαϊντανόοοοο’,προς στιγμήν στραβοκαταπίνω αλλά επανέρχομαι πάραυτα και παρακολουθώ με μεταφυσικό πλέον ενδιαφέρον.
Η συνταγή του είναι απλή,ελαφριά και έξυπνη,ουσιαστικά εξοστρακίζει το τυρί που θα μας έπεφτε και λίγο βαρύ με τέτοια ζέστη και το αντικαθιστά με γιαούρτι που θα μας χαρίσει την ευχάριστη δροσερή οξύτητά του που λογικά πρέπει να δένει τέλεια με τη μελιτζάνα.

Πώς το λέγαν ο αρχαίοι πρόγονοι ; Για να απελευθερωθείς από τους δαίμονές σου πρέπει να τους καταγράψεις,να τους σμιλέψεις να τους σχεδιάσεις…να τους μαγειρέψεις θα προσέθετα εγώ,καθείς εφ' ω ετάχθη.

Το ίδιο βράδυ και ενώ το μυστήριο της μελιτζάνας παράμενε άλυτο,μετέφερα ευλαβικά τη σακούλα στην κουζίνα μου,έβγαλα το άχτι μου και ησύχασα.Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό,το προτείνω ανεπιφύλακτα και σας το παραδίδω.

Μελιτζάνες με γιαούρτι και μαϊντανό

4,5 μελιτζάνες
1 ματσάκι μαϊντανό χονδροκομμένο
Λάδι
Χοντρό αλάτι
1 φλιτζ στραγγιστό γιαούρτι
ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΛΤΣΑ
4 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
5 τριμμένες φρέσκιες ντομάτες
3 κ. της σούπας ζάχαρη
χοντρό αλάτι
πιπέρι
λάδι

Ξεπλένετε και σκουπίζετε τις μελιτζάνες και τις κόβετε σε ροδέλες
Αλείφετε ένα σκεύος με λάδι και πασπαλίζετε με χοντρό αλάτι.
Τοποθετείτε επάνω τις ροδέλες μελιτζάνας και ανάβετε τον φούρνο. Τις αφήνετε για λίγο να καπνίσουν και τις γυρίζετε να ‘αρπάξουν’ και από την άλλη. Επαναλαμβάνετε με τις υπόλοιπες μελιτζάνες .
Φτιάχνετε τη σάλτσα. Ρίχνετε λάδι σε ένα τηγάνι, και προσθέτετε το σκόρδο, τις τριμμένες ντομάτες και αφήνετε να βράσουν. Προσθέτετε τη ζάχαρη, το αλάτι, το πιπέρι, ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να δέσει η σάλτσα
Για το σερβίρισμα βάζετε σε ένα σκεύος μια στρώση μελιτζάνες, από πάνω στρώνετε το γιαούρτι , στη συνέχεια πασπαλίζετε μία στρώση μαϊντανό και τέλος μια στρώση από τη σάλτσα. Επαναλαμβάνετε με άλλη μια στρώση από όλα τα παραπάνω υλικά.
Η συνταγή παρουσιάστηκε στο επεισόδιο ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΧΩΡΙΟ με θέμα τις Λαικές Αγορές

 Καλή όρεξη

Tuesday, July 20, 2010

Χοιρινό με λεμόνι,μαραθόσπορο και πράσινο πιπέρι


Χοιρινά φιλέτα
Χυμός από λεμόνι
Ξύσμα λεμονιού
Μαραθόσπορος τριμμένος ή κοπανισμένος
Πράσινο πιπέρι κοπανισμένο (διαλέγουμε περισσότερο τα τσόφλια που έχουν το άρωμα)
Eλαιόλαδο
Αλάτι

Πιπεριές κέρατο
Πατάτες κομμένες σε ροδέλες
Αλάτι

Εκτέλεση

Χαράσσουμε ελαφρώς τα φιλέτα μας και από τις 2 πλευρές οριζόντια και κάθετα σχηματίζοντας κάτι σαν σταυρόλεξο ώστε να επιτρέψουμε στα μυρωδικά να εισχωρήσουν πιο βαθιά μες στο κρέας.
Φτιάχνουμε μια γρήγορη μαρινάδα με λίγο απ' το χυμό λεμονιού,λάδι και τα μυρωδικά μας,αλείφουμε καλά το το κρέας μας και τις σχισμές του και το βάζουμε για 1-2 ώρες στο ψυγείο.
Κατόπιν τηγανίζουμε τα φιλέτα μας σε δυνατή φωτιά,ώστε να θωρακιστούν καλά και απ' τις δυο πλευρές και μέσα να μείνουν ζουμερά και αποσύρουμε σ'ένα πιάτο.
Ρίχνουμε τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού μες στο τηγάνι μας και με μια ξύλινη σπάτουλα ξεκολλάμε τις καραμέλες και περιχύνουμε το κρέας.

Μπορεί να συνοδευτεί με μια φρέσκια σαλάτα ή με πατάτες και πιπεριές τηγανητές,αυτό γίνεται ως εξής :

Κόβουμε πιπεριές κέρατο στα 3,αλατίζουμε και τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο.
Στη συνέχεια στο ίδιο λάδι τηγανίζουμε πατάτες κομμένες σε ροδέλες, με αλάτι και λίγο μαραθόσπορο.

Καλή όρεξη

Saturday, July 17, 2010

Η κουζίνα του μπαμπά - Μακαρόνια γιαχνί

Είμαστε μακαρονάδες στην οικογένεια,πάντα μια αόρατη ή λιγότερο αόρατη χειρ φρόντιζε ώστε το ντουλάπι των ζυμαρικών να είναι πλούσιο όσο και η σπηλιά του Αλί Μπαμπά,πριν την κλοπή.
Η μαγική φράση βέβαια δεν ήταν 'Σουσάμι Άνοιξε',ήταν η φωνή του κλειδοκράτορα πατέρα μου που γυρίζοντας πάντα βράδυ απ'τη δουλειά,αφού επιθεωρούσε ενδελεχώς τις κατσαρόλες για να δει αν του αρέσει το φαγητό,γύρναγε προς στη μητέρα μου και με ύφος ικέτη σε βωμό της Ήρας πέταγε το θεϊκό 'λέω να κάνω λίγα μακαρονάκια...'
Προσέξτε τη σημειολογία,αυτό το λίγα μακαρονάκια θα μπορούσε να παραπλανήσει τον αδαή αναγνώστη γιατί ούτε λίγα ήταν,ούτε μακαρονάκια εξ'ου και το ανάλογο ύφος,για μην υπενθυμίσουμε ότι φαγητό υπήρχε.
Με τα χρόνια βέβαια και αφού μια σεβαστή κυρτότητα κοσμεί το μεσογάστριό του,μια έλλειψη που ουδόλως ενθουσιάζει τη μητέρα μου,το σκηνικό άλλαξε κατά τι,όταν προφέρει πλέον την αγαπημένη του φράση δεν την κοιτά πια στα μάτια,συνήθως το βλέμμα είναι απλανές και μεταμοντέρνο έχει κάτι από το έντεχνο της αφαίρεσης...Κι όταν η τέχνη παραιτείται παίρνει τη σκυτάλη ο δόλος...αν τύχει κ είμαι σπίτι μου κάνει μια ύπουλη ασίστ του τύπου, ' Αγόρι μου,μήπως θες μακαρονάκια ; ' και μένω κάγκελο! Ποιόν κοροϊδεύουμε ; Aποφεύγω με τη σειρά μου να κοιτάξω τη μητέρα μου γιατί η συμπαιγνία είναι προφανής και πάντα θέλω,έστω κι αν φάω δυο πιρουνιές,δεν μου παει να τον ''δώσω'',αν και συνήθως και οι δικές μου δεν είναι δυο,είναι περισσότερες.
Η αγάπη μου για τη μαγειρική πάντως οφείλεται ακριβώς σ'αυτή την εμμονή του πατέρα μου,τον έβλεπα λίγο,γύρναγε αργά και ήθελα να'μαι μαζί του,εκείνος μαγείρευε,εγώ κοιτούσα και αργότερα βοηθούσα ε και πολύ θέλει σου μείνει ; Mου 'μείνε, σε λανθάνουσα μορφή όμως,μέχρι που άρχισαν οι σπουδές μου.Που ; στην Ιταλία αλλά γι αυτό φταίν άλλοι.
Εκεί μου προέκυψε,αφού πρώτα για μια εβδομάδα τρεφόμουν με μπισκότα σοκολάτες και γιαούρτια...και με τι νομίζετε ότι άρχισα ; Με τι άλλο ; Με τις μακαρονάδες του αγαπητού μου μέντορος.

Τι σου είναι το άτιμο το γονίδιο! Δεν του έφταναν οι φθηνές δικαιολογίες κάποια στιγμή ο πατέρας μου το έβαλε και σε ιδεολογικό πλαίσιο,διατείνεται ότι ο προπάππος μας ήταν Ιταλός,διασταυρώσεις επ'αυτού δεν μπορούν να γίνουν γιατί τα αρχεία της Σμύρνης έχουν καεί...αν και πάντα είχα την υποψία ότι αυτό το περί Ιταλικής καταγωγής ήταν ένα σκαιό αποκύημα της φαντασίας του,για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα,πρέπει να παραδεχτώ ότι το επώνυμο ιταλοφέρνει αγρίως.Αυτά ως προς τις αμαρτίες των γονέων .
Και ξανά,τι σου είναι το άτιμο το γονίδιο! πάσχω και εγώ από το χτικιό,πρέπει να πρόκειται για χαρακτηριστικό που μεταδίδεται με το χρωμόσωμα Υ γιατί πάσχουν ως επί το πλείστον τα αρσενικά μέλη της οικογένειας,η αδερφή μου δεν νοσεί απ ότι γνωρίζω.
Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά,προσωπικά έχω και κάποιες ενοχές,αλλά έχω βρει και τρόπους να τις καταπολεμώ,προσποιούμαι ας πούμε ότι δεν προλαβαίνω να ψωνίσω και έτσι το ψυγείο είναι άδειο ή ότι πεινάω πολύ και θέλω κάτι γρήγορο...κάτι που να γίνεται φερ'ειπείν και εντελώς συμπτωματικά σε 20 λεπτά πάνω κάτω...Θα μου πείτε καλά εσύ σε ποιον προσποιείσαι ; Kαι απαντώ... ' στον εαυτό μου' , λίγο το χετε αυτό;

Madames et Monsieurs σας παρουσιάζω σε αποκλειστικότητα την αγαπημένη μακαρονάδα του πατέρα μου,απλή,χωρίς απαιτήσεις σε ιδιαίτερα υλικά,χωρίς να λερώνουμε παρά μόνο ένα σκεύος,φτωχή,βγαίνει τα βράδια στα φανάρια και ζητάει ελεημοσύνη,πλην τίμια και γευστικότατη, τα... παμ παμ παμ παμ  κρούση τυμπάνων ... Μακαρόνια γιαχνί.


Υλικά

1/2  πουμαρό
2 κουταλιές πελτές
Μισό κουταλάκι Κανέλα
Γαρύφαλλο (λίγο)
Μπαχάρι
Αλάτι
Πιπέρι
Ελαιόλαδο
Σκόρδο
Κρεμμύδι
Μαϊντανός προαιρετικά
1 πακέτο μακαρόνια Νο 6

Εκτέλεση

Τσιγαρίζουμε κρεμμύδι και σκόρδο, σπάμε τα μακαρόνια στη μέση και τα ρίχνουμε μέσα,αναδεύουμε να μην κολλήσουν,αυτό διαρκεί πολύ λίγο.
Μετά νεράκι και τα υπόλοιπα υλικά εκτός του μαϊντανού.
Το μυστικό είναι το νερό,θέλει σωστή διαχείριση γιατί τα μακαρόνια βράζουν μες' στη σάλτσα τους,αν ρίξετε πολύ νερό θα κάνετε μια ωραιότατη μακαρονόσουπα που δε θα την τιμούσε ούτε ο σκύλος σας ή στην καλύτερη περίπτωση θα τα παραβράσετε.
Αν το νερό είναι λίγο θα κολλήσουν και μεταξύ τους και στον πάτο της κατσαρόλας.
Ακροβασίες λοιπόν,αρχίζετε με 2 ποτήρια νερό και ενώ ανακατεύετε διαρκώς  λίγο λίγο προσθέτετε όσο νερό πάρει (δοκιμάζουμε κιόλας και ανάλογα πόσο βρασμένα είναι,πράττουμε).
Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς το νερό που χρειάζεται γιατί αυτό εξαρτάται από τη βάση της κατσαρόλας,τη φωτιά σας και από το ποσό βρασμένα τα θέλετε.
Όταν τελειώσετε και αφού τα βγάλετε απ τη φωτιά αναμείξτε και τον μαϊντανό.

Επισημάνσεις

1. Ξέρω τι σκέφτεστε ' καλά τι μαλακίες είναι αυτές κανέλα και γαρίφαλο...μπακλαβά θα κάνουμε ; ' πλανάστε πλάνην οικτράν,είναι πεντανόστιμα,αρκεί να μην τα σιροπιάσετε βεβαίως,βεβαίως.
2. Αν δε βάλετε πελτέ το χρώμα δε θα 'ναι  ωραίο
3. Τρώγονται ζεστά μόνο,φυσάμε και τρώμε,οπότε το καλοκαίρι μόνο για βραδινό
4. Δεν μπαίνουν στο ψυγείο για την επόμενη,κολλάνε,αν μείνουν επίσης κολλάνε,αλλά δε μένουν ποτέ...


Καλή όρεξη

Friday, July 16, 2010

Τα κάναμε σαλάτα,μέρος δεύτερο

Υλικά

20 ελιές Καλαμών
2 σκελίδες σκόρδο
λίγο ξίδι
Αλάτι
Ελαιόλαδο ή αγουρέλαιο
Πιπεριές τουρσί διάφορα χρώματα ή Φλωρίνης κομμένες julienne
1/2 kgr βίδες

Εκτέλεση

Βάζετε όλα τα υλικά στο multi εκτός από τις πιπεριές και βγάζετε το άχτι σας,δοκιμάζετε και προσθέτετε ότι νομίζετε ότι του λείπει.
Ανακατεύετε με τις βίδες σας και αφήνετε να κρυώσουν.
Στολίζετε με μερικές ελιές κομμένες στα δυο ή σε ροδέλες και τις πιπεριές τουρσί julienne δίνοντας μια υπέροχη χρωματική νότα στο πιάτο.

Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πράσινες ελιές,έχουν λιγότερες θερμίδες αν σας ενδιαφέρει.

Αν μ'έχετε καλεσμένο,τις ελίτσες μην τις βάλετε στο στόμα σας για να βγάλετε το κουκούτσι.
Παίρνουμε ένα φαρδύ μαχαίρι και ακουμπάμε τη λάμα του (όχι την κόψη του,γιατί οι ουρές στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων είναι συνήθως μεγάλες) στην ελιά,και και την πιέζουμε με την παλάμη μας,μετά τραβάμε εύκολα το κουκούτσι.
Τα κουκούτσια τα πετάμε,αν κάποιο κουκούτσι καταλήξει μέσα στο multi θα το καταλάβετε...


Καλή όρεξη

Insalata di pasta con pomodoro e rucola



Ingredienti

3-4 pomodori maturi,rossi (a grappolo)
Rucola
Olio d'oliva aromatizzato con aglio +/- basilico,rucola,rosmarino etc
1/2 kgr di penne o fusilli

Preparazione


Tagliate i pomodori a dadini,salate e mettere nel colino per alcuni minuti,dopodichè li trasferite ad un contenitore dove aggiungerete la rucola e l'olio.
Se non avete l'olio aromatizzato usate olio di buona qualita e aglio in polvere...
Il tutto viene versato sulla pasta,lasciate raffreddare per 10 minuti e servite.

Buon appetito

Δέεε θέελω να σε ξαναδώ,κορίτσι μου τα κάναμε σαλάαατα...




Υλικά

3-4  ώριμες ντομάτες
1 ματσάκι άγρια ρόκα
Ελαιόλαδο ή αγουρέλαιο αρωματισμένο με σκόρδο +/- ρόκα,βασιλικό,δεντρολίβανο κλπ
1/2 kgr πένες ή βίδες

Εκτέλεση

Κόβετε τις ντομάτες σε κυβάκια,αλατίζετε και τις βάζετε στο τρυπητό για μερικά λεπτά κατόπιν τις μεταφέρετε σε ένα μπολ,όπου προσθέτετε το αρωματισμένο ελαιόλαδο και την ρόκα.
(Αν δεν έχετε  αρωματισμένο ελαιόλαδο,χρησιμοποιήστε με ωμό λάδι καλής ποιότητος και σκόρδο σε σκόνη)
Το μείγμα αυτό το ρίχνετε πάνω στις πένες σας και ανακατεύετε,αφήστε να κρυώσουν 10 λεπτά και σερβίρετε.
Είναι μια υπέροχη,γρήγορη δροσερή σαλάτα ζυμαρικών.

Μπορείτε και να ξεπλύνετε τις πένες,γενικά δεν συνίσταται,θα κρυώσουν αμέσως αλλά θα χάσουν ένα μέρος της γεύσης τους και του αλατιού τους.

Καλή όρεξη

Thursday, July 15, 2010

Spaghetti al pomodoro !



Certo che cominciare un blog di cucina postando una ricetta tanto semplice e apparentemente banale non sembrerà una grande idea,ciò nonostante questo stupefacente, umile,piatto estivo è tra i più abusati per cui ci tengo a dire la mia appunto.
Ma a dirla tutta,questa è solo la mezza messa,il motivo vero è che non ho in mano foto di altre mie ricette mentre per questa credo che lo zio Google farà saltare fuori qualcosa alla fine.
Cominciamo allora ma non dalla cucina bensì dal mercato.Perdere un po’ di tempo tra le bancarelle,si sa, è d’obbligo e probabilmente vi farà risparmiare sulla spesa dello psicologo e vi guiderà immancabilmente dal tipo giusto i cui pomodori sanno di pomodoro…investite in signore mature rosso porpora ,io già vi sto aspettando dietro ai fornelli.

Atto secondo

Check-in cucina, tritare i pomodori e mettete la polpa in un colino per un po’.
Padella ,olio d’oliva aromatizzato al basilico (amplesso di olio + basilico per almeno due settimane in talamo di vetro) e… FUOCO finche l’olio sia ben caldo.Col mestolo versate la polpa di pomodoro nell’ olio caldo formando piccole isole rosse (ho detto isolette c***o! vicine ma separate,NON tutto il pomodoro in padella) e lasciatelo torturare per un minuto circa,dopodichè potete mescolare aggiungendo il resto di polpa eventualmente  rimasta.
Ehm…Inutile dire che assisterete a un fantasmagorico spettacolo pirotecnico con schizzi rossi daperutto che non entusiasmerà per niente la vostra ragazza/convivente/moglie a cui toccherà poi pulire ovviamente.A  dire il vero,questo casino si potrebbe anche evitare usando una pentola invece che una padella ma io lo sconsiglio vivamente, il tutto perderebbe il suo fascino  e voi la possibilità di mettere alla prova la vosta metà della mela,e poi in ogni uomo  si nasconde un piccolo terrorista,credetemi se non siete single usate la padella ;)
Tornando alla ricetta, il pomodoro in questo modo viene  ‘corazzato ‘ i ed il suo sapore intrappolato,incapsulato nell’olio.1
E  poi sale, pepe macinato e un paio di spicchi d’aglio, schiacciato con quell’ attrezzo speciale,lasciare sul fuoco  per pochi minuti (non più di 5) e rimuovere.
Infine mescolare con  pasta e basilico fresco e voilà!

Buon appetito

Wednesday, July 14, 2010

Μακαρόνια με σάλτσα ντομάτας




Σίγουρα το να αρχίζει κανείς blog ένα μαγειρικής αναζήτησης με μια συνταγή φαινομενικά τόσο απλή και κοινότυπη αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα ενθουσιάσει τους περισσότερους,παρ' ολ' αυτά η καταπληκτική,ταπεινή,καλοκαιρινή αυτή συνταγή συνήθως κακοποιείται συστηματικά και ανενδοίαστα σε βαθμό που αν είχε θεσπιστεί ο θεσμός του γαστρονομικού εισαγγελέως,θα είχαμε λύσει το γρίφο του δημόσιου χρέους.
Βέβαια ο πραγματικός λόγος που αρχίζω με αυτήν είναι ότι δεν έχω φωτογραφίες από άλλα μου πιάτα,ενώ γι'αυτήν είμαι σίγουρος ότι όλο και κάτι θα βρω στο διαδίκτυο...
Η συνταγή αυτή δεν αρχίζει στην κουζίνα σας αλλά στη λαϊκή,εκεί θα κατευθυνθείτε και αφού χαζέψετε αρκούντως,θα βρείτε το σωστό πάγκο με τις ντομάτες που όντως μυρίζουν ντομάτα και θα επενδύσετε σε ώριμες κυρίες που τα έχουν όλα και συμφέρουν,ο νοών νοείτο.

Πράξη δεύτερη

Άφιξη στην κουζίνα,περνάμε τις ντομάτες μας στο χοντρό του τρίφτη και τις βάζουμε στο τρυπητό να σουρώσουν.
Δυνατή φωτιά,κάτι σε φλόγες της κολάσεως του Δάντη αν έχετε γκάζι,σχεδόν μέχρι το ελαιόλαδο (αρωματισμένο με βασιλικό για τουλάχιστον 2 εβδομάδες σε γυάλινο μπουκάλι) να το ρίξει στο κάπνισμα και εκεί αρχίζει το πάρτι...Ρίχνουμε στο καυτό λάδι μας τη σουρωμένα ντομάτα με τη μεγάλη κουτάλα (ΟΧΙ όλη μαζί),κουταλιά κουταλιά σχηματίζοντας κόκκινα νησάκια μέσα στο τηγάνι μας τα οποία δεν ακουμπούν μεταξύ τους (καλό είναι να έχετε φαρδύ τηγάνι).
Εμμ περιττό να πω ότι θα γίνει της που***ας στην κουζίνα από τις πιτσιλιές της ντομάτας,η κοπέλα σας/συμβία/σύζυγος σας θα σας μισήσει γιατί δεν νομίζω να καθαρίζετε κιόλας μιας και μαγειρεύετε...Θα μπορούσαμε βέβαια για να αποφύγουμε την επίδειξη πυροτεχνικών να χρησιμοποιήσουμε μια βαθιά κατσαρόλα άλλα δε θα το συνιστούσα,το όλον θα έχανε τη γοητεία του και εσείς μια υπέροχη ευκαιρία να ταλαιπωρήσετε το έτερον σας ήμισυ,άσε που κάθε άνδρας κρύβει έναν μικρό τρομοκράτη μέσα του,πιστέψτε με αν το κάνετε σε τηγάνι θα ξανανιώσετε ;)
Επιστροφή στη συνταγή,η ντομάτα θωρακίζεται και η γεύση της εγκλωβίζεται σε μια κρούστα ελαιόλαδου παίρνοντας ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα,αυτή η φάση θέλει το πολύ ένα λεπτό,μετά ανακατεύετε τα νησάκια κ προσθέτετε κ όση ντομάτα περίσσεψε αν περίσσεψε.
Αλάτι, και φρεσκοτριμμένο πιπέρι, και ένα δυο σκελίδες σκόρδο λιωμένο με το ειδικό εργαλείο θα συμπληρώσουν το παζλ,αφήνετε στη φωτιά μερικά λεπτά (όχι πάνω από 5) και αποσύρετε.
Τέλος ανακατεύετε με τα ζυμαρικά και φρεσκοκομμένο βασιλικό από τον κήπο σας η το μπαλκόνι σας και προαιρετικά λίγο τριμμένο τυρί.

Καλή όρεξη


1. Όποιος τρώει μακαρόνια με κέτσαπ είναι διεστραμμένος
2. Τα κονκασε,πουμαρο κλπ του εμπορίου δεν δίνουν σε καμία περίπτωση το ίδιο αποτέλεσμα,ετοιμάστε από τώρα για το χειμώνα τη δική σας κονσέρβα ντομάτας
3. Κατά τη γνώμη μου το τυρί στη συνταγή αυτή δε χρειάζεται
4. Μπορείτε να αντικαταστήσετε το βασιλικό με ρόκα η μαϊντανό ανάλογα με τα γούστα σας
5. Όλοι μπορούν να έχουν στο μπαλκόνι τους μερικές γλάστρες με μυρωδικά
6. Μη βράζετε τη σάλτσα σας πάνω από 5 λεπτά
7. Μάθετε να τρώτε την πάστα σας al dente,να είναι λίγο ζωντανά να καταλαβαίνουμε τι τρώμε,όσο δε για τις κυρίες έχω κι άλλο επιχείρημα,παχαίνουν λιγότερο...
8. Και μην τα σπρώχνετε με ψωμί ..!

Lost Gastronaut