Traffic

Thursday, September 30, 2010

Μπαρμπούνια με ρεβυθοκεφτέδες και σάλτσα κάππαρης / Triglie con polpette di ceci e salsa di capperi

Σήμερα δεν έχει ιστορία... απεργώ συμπαραστεκόμενος στους χειμαζόμενους κλάδους των φορτηγατζήδων,των αδέσποτων σκύλων και των καπνιστών.
Ας περάσουμε λοιπόν κατευθείαν στο πιάτο μας που έχει κάτι από την καλοκαιρινή αύρα του Αιγαίου...





Υλικά


Μπαρμπούνια
Ρεβύθια (μουλιασμένα)
2 μεγάλα κρεμμύδια
Αλεύρι
λεμόνι
Δυόσμος
Ρίγανη
Κάππαρη
Ελαιόλαδο
Καβουρδισμένο αμύγδαλο
Αλάτι
Πιπέρι

Εκτέλεση

Ρεβυθοκεφτέδες

Αλέθουμε στο multi τα ρεβύθια (ωμά,απλά μουσκεμένα) μαζί με λάδι,αλάτι,πιπέρι,κρεμμύδι,δυόσμο,λεμόνι (και λίγη φλούδα) και ρίγανη μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα.
Ρίχνουμε μερικές κουταλιές αλεύρι (όσο πάρει) ώστε να δέσει καλύτερα,φορμάρουμε και τηγανίζουμε.
Προαιρετικά μπορούμε να προσθέσουμε και βραστή πατάτα στο μείγμα.

Σάλτσα κάππαρης

Αλέθουμε κάππαρη,ελαιόλαδο,λεμόνι,δυόσμο και καβουρδισμένο αμύγδαλο.

Μπαρμπούνια

Καθαρίζουμε,φιλετάρουμε,αλατίζουμε,αλευρώνουμε και τέλος τηγανίζουμε τα μπαρμπούνια μας.

Καλή όρεξη


Triglie con polpette di ceci e salsa di capperi
Ingredienti
Triglie
Ceci (gia' bagnati in acqua)
2 cipolle grandi
Farina
Limone
Menta
Origano
Capperi
Olio d'oliva
Mandorle tostate
Sale
Pepe



Preparazione


Polpette di ceci


Si frulla insieme ceci (bagnati ma crudi cmq),olio d'oliva,limone (anche un po' di scorza),cipolle,menta,origano,sale,pepe fino ad ottenere un composto omogeneo.
(Volendo si puo' aggiungere anche patate lesse)
Si aggiunge la farina (quanto basta) ,si formano le polpette e si friggono.

Salsa di capperi

Si frullano insieme i capperi con olio d'oliva,limone,menta e mandorle tostate.

Triglie fritte

Si lava,si sfileta,si sala,si infarina e infine si frigge le triglie.

Buon apettito

Friday, September 24, 2010

Συκώτι & πως να το κάνετε μαλακό / Fegato brasato al limone e origano

Κρύος ιδρώς και ζεστός μαζί

Πόσες ώρες να του έμεναν πριν τα κουτσαβάκια του Μπόγρη αντιληφθούν ότι την είχε κάνει με το μπαγιόκο ;

Και πόσο να τους έπαιρνε μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το πουλάκι πέταξε και πάει και δεν μπορούσαν πια να 'καθαρίσουν' μόνοι τους χωρίς να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να τον ενημερώσουν σχετικά ;

Aυτό θα τους έπαιρνε κατάτι περισσότερο γιατί ο Μπόγρης ήταν κατά βάθος ευαίσθητη ψυχή,στεναχωριόταν με κάτι τέτοια κι ο τελευταίος που τον είχε στεναχωρήσει έκανε παρέα στους μεταλλαγμένους ροφούς του Σαρωνικού εδώ κ ένα μήνα τώρα.

Άνοιξε μηχανικά το ράδιο, ‘Κλαίω κ οδηγώ ...’ πρόλαβε μόλις ν’ ακουστεί και το έκλεισε αηδιασμένος.

‘Ας το διάολο μωρή ρόμπα ! ας το διάολο και 'σεις καραγκιόζηδες ! ’ φώναξε αγριοκοιτώντας τους φορτηγατζήδες που είχαν κλείσει την εθνική και άρχισε να κοπανάει υστερικά το τιμόνι του ταλαίπωρου ντεσεβό του,λες και του 'φταιγε εκείνο...

Ξανάνοιξε το σάκο με τα χρήματα,πάνω πάνω είχε πάρει το μάτι του κάτι σέρτικα ‘τον μπαγάσα’ μουρμούρισε και άναψε ένα,τράβηξε δυο ρουφηξιές,ξερόβηξε ,το 'σβησε...πού να πάει κάτω με τέτοια ζέστη...

Οι φορτηγατζήδες απτόητοι πουλούσαν τώρα μαγκιά σε κάτι μπάτσους...Κρύος ιδρώς και ζεστός μαζί τον είχε λούσει,βιαζόταν...

Προσπάθησε ξανά έναν πρόχειρο υπολογισμό αλλά το μυαλό του είχε κολλήσει χειρότερα απ' την κίνηση,άνοιξε την παλάμη του κ επιστράτευσε τα ιδρωμένα δάχτυλά του…1 ώρα μέχρι να διαπιστώσουν ότι την 'έκανε' – κάτω ο δείκτης,1 για να μπουκάρουν στο σπίτι –δίπλωσε κ τον αντίχειρα,2 για να το πάρουν απόφαση και να το ξεράσουν στο αφεντικό τους- υποστολή παράμεσου κ μικρού δάκτυλου,τι σου μένει ; όρθιος ο μέσος !

Ευρυβιάδης Μπόγρης

Ακούσιος καρπός ενός αλκοολικού λοστρόμου και μιας Μεξικανής νυμφομανούς σουφραζέτας με ψυχαναγκαστικό σύνδρομο κλεπτομανίας,δεν κληρονόμησε τίποτ’άλλο απ’ τους γονείς του πέρα από μια παροιμιώδη κλίση στην παρανομία.

Εκεί που άλλοι έβλεπαν τοίχο,ο Ευρυβιάδης έβλεπε ευκαιρίες...Στο ορφανοτροφείο έκλεβε ληγμένες κονσέρβες,άλλαζε τις ημερομηνίες και τις πουλούσε με σκόντο στα μπακάλικα.

Στο αναμορφωτήριο τα 'φτιαξε με τη διευθύντρια,μια υπέρβαρη γεροντοκόρη (αν την είχε πάρει είδηση ο Botero θα την είχε κάνει celebrity),τόσο ξαναμμένη όσο και ευκατάστατη,που εις ανταπόδοσιν τον βοήθησε με περισσή γενναιοδωρία στο πρώτο του επιχειρηματικό βήμα,τουτέστιν το λαθρεμπόριο και τη νοθεία οινοπνευματωδών...

Πόσο περήφανος θα ήταν ο πατέρας του αν τον έβλεπε από κάπου εκεί ψηλά !

Ούτε η Κασσαβέτεια στην οποία θήτευσε αργότερα τον πτοήσε, ‘Τα δίδακτρά μου στην Ανωτάτη του Εγκλήματος’ είχε δηλώσει περήφανα με το που βγήκε και όντως ότι έμαθε εκεί μέσα πρέπει να το έμαθε καλά γιατί ουδέποτε χρειάστηκε να επιστρέψει στα ‘θρανία’ άλλων ευαγών κρατικών ιδρυμάτων,ούτε καν για μεταπτυχιακό...

Το καμάρι του όμως και συνάμα η μόνη νόμιμη δραστηριότητά του ήταν το Cosa Nostra,ένα εστιατόριο χαμηλά στην Ερμού σε μια πάροδο,Αγίας Πίκλας 5...Αγίας Θέκλας 5...θα σας γελάσω !

Το κτίριο το ‘χε φάει από έναν μεγαλομανή γκέι σεφ με διορατικότητα τυφλοπόντικα,επιδοτώντας τον με κεφάλαια κίνησης με το διόλου ευκαταφρόνητο επιτόκιο του 22%,κυμαινόμενο...ουχί με βάση τα trends της διατραπεζικής,αλλά βάσει της κυκλοθυμικής διάθεσης του Μπόγρη.

10 μερες μετά το προδιαγεγραμμένο φαλιμέντο του χαζοχαρούμενου σεφ,ο Ευρυβιάδης μάζεψε 2-3 ξύλινα κασόνια Cinzano από ένα παλιατζίδικο στη Μεταμόρφωση,πρόσθεσε ένα μαυροπίνακα για τα πιάτα της ημέρας,χτύπησε και μια vintage πολυθρόνα κουρέα μπροστά απ’ τα μπάνια για να συμπληρώσει το ‘μαφιόζικο σκηνικό’ και το ξανάνοιξε σαν Ιταλικό εστιατόριο.

Στην κουζίνα κράτησε τον αποτυχημένο σεφ αλλά μ’ ένα χέρι και αρκετό ενθουσιασμό λιγότερο...στην τελική δεν έφταιγε ο άνθρωπος που τα risotti του έβγαιναν παραψημένα,οι σαλάτες σερβίρονταν με έτοιμες σως και η σάλτσα των κρεατικών ήταν πάντα η ίδια,με κάποιες τροποποιήσεις...

Πώς είπατε ; Φιλέτο με σάλτσα Marsala ; την παίρνετε ως έχει,18 ευρώ.

Χοιρινό με σως μανιταριών ; μάλιστα...προσθέτουμε στη βασική μας σαλτσούλα με το Marsala άγευστα μανιτάρια σωτέ et voila 15 ευρώ...και πάει λέγοντας...

‘Ρε τους μαλάκες τους Αθηναίους ! ’ είχε αναφωνήσει ενθουσιασμένος ο Μπόγρης όταν τσέκαρε τον πρώτο ισολογισμό ‘εγώ για βιτρίνα πήγαινα’.

Κι έτσι ήταν,για ξέπλυμα το είχε στήσει ο άνθρωπος,μπορεί να έσκαγες 60 το άτομο,μαζί με το κρασί και να 'τρωγες χάλια αλλά σύχναζαν εκεί κάτι ψευτοδιαννοούμενοι,κάτι χλεχλέδες της κοσμικής ζωής,κάτι tv περσόνες της κακιάς ώρας και από πίσω κοπάδι τα ψώνια που κατά κανόνα ακολουθούν όλους τους παραπάνω κατά πόδας...

Αστερόσκονη

Τώρα ο δρόμος ήταν ελεύθερος αλλά η ώρα είχε πάει 4.00 κ η πείνα τον είχε θερίσει...δεξιά κ αριστερά του δρόμου μόνο σπαρτά,θερισμένα κι αυτά,παρατημένα τρακτέρ,παρακμιακά στριπτιζάδικα...αθάνατη ελληνική επαρχία!

Σταμάτησε στην πρώτη ταβέρνα που βρήκε μπροστά του μετά από κάμποσο, ‘Εξοχική ταβέρνα η Αστερόσκονη’ έγραφε απ' έξω...

Παραμέρισε την κουρτίνα με τις χάντρες κ’ έριξε μια διερευνητική ματιά στο εσωτερικό,αστέρια δεν είχε,ούτε πελάτες,σκόνη πάλι είχε πολλή...το μόνο σημάδι ζωής,ένα γερασμένο ραδιόφωνο να παίζει ρεμπέτικα ‘Μα εγώ δε ζω γονατιστός είμαι της Γερακίνας γιός...’ κάθισε.

Απ’ το τραπέζι του φαινόταν η μισή κουζίνα,δεν άργησε να την προσέξει...η ταβερνιάρισα,κατά κόσμον Αστέρω,Άστη για λίγους φίλους,μια καλοβαλμένη μελαχρινή 45άρα με σχετικά μικρό στήθος,ελαφρώς τονισμένη λεκάνη και περιποιημένα κόκκινα νύχια,σωστή βουτυρόπαπια,παράδερνε νωχελικά στο βασίλειό της.Σηκώθηκε και την πλησίασε.

- ‘Τί καλό θα φάω σήμερα απ τα χεράκια σου; ’ της πέταξε εστιάζοντας ανερυθρίαστα στον πισινό της,η ταβερνιάρισα το 'πιασε.

- ‘Σήμερα τίποτα,άργησες’,απάντησε εκείνη κοφτά.Τι να εννοούσε άραγε ; Να μιλούσε για την κουζίνα ;Την ξανακοίταξε στα μάτια αυτή τη φορά,όχι πρόστυχα όπως πριν,αλλά πεινασμένα και καθάρια,τι εκφραστικά μάτια...έμειναν για λίγο σιωπηλοί,έπειτα της έκλεισε ερωτηματικά το μάτι τινάζοντας το κεφάλι του προς το τηγάνι που ήταν πάνω στη φωτιά. ΄Αυτό είναι για μένα,συκώτι,έχω χαμηλό σίδηρο’

- ‘Κι εγώ’ απάντησε εκείνος χαρίζοντάς της το πιο γοητευτικό του χαμόγελο,τράβηξε μια καρέκλα μπροστά στην κουζίνα της και κάθισε ανάποδα στερεώνοντας χιαστί τα μπράτσα του στην πλάτη της καρέκλας,κοιτώντας μια τα μάτια της και μια το τηγάνι, ‘Για να δω πως το κάνεις’ Εκείνη κοντοστάθηκε για λίγο,δεν την είχε πείσει αλλά σπάνια είχε ακροατήριο,έριξε αδιάφορα τον αριστερό ώμο της προς τα πίσω κ άρχισε...

- ‘Του βγάζεις τα νεύρα και την πέτσα,όπως έπρεπε να ‘ χα κάνει εγώ με τον άντρα μου πριν μου την κάνει,αλλά το ΄χει ετοιμάσει ο χασάπης,είναι καλός...’ και εδώ έκανε μια αξιοσημείωτη παύση ‘...στη δουλειά του...το αλατοπιπερώνεις και το τσιγαρίζεις και απ’τις δυο πλευρές’

- ‘Όπως έπρεπε να χεις κάνει με τον άντρα σου’

- ‘Α γειά σου’ του άρεσε,του θύμιζε τον πρώτο του έρωτα,την καθηγήτρια Φυσικής στο γυμνάσιο,όταν το είχε εκμυστηρευτεί στον καλύτερο του φίλο,εκείνος του’χε πει ‘ξέρεις ποιο είναι το καλό με τις δασκάλες ; Ότι κάνεις λάθος σε βάζουν και το ξανακάνεις’... Το ίδιο βράδυ βίωνε την πρώτη του ονείρωξη....

- ‘Και το σβήνεις με μπόλικο ξίδι’ διέκοψε απότομα εκείνη τους εφηβικούς συνειρμούς του.

- ‘Αχά’ ανταπάντησε εκείνος με προσποιητό ενδιαφέρον ‘Και μετά ;

- ‘Μετά λεμόνι,ρίγανη και λίγο νεράκι ίσα που να το σκεπάσει και σιγανή φωτιά για κανά μισάωρο,μέχρι να μείνει μια πηχτή σάλτσα’

- ‘Πώς σε λένε ;’

- ‘Άστη’

- ‘Και σ 'αυτό το μισάωρο τι θα κάνουμε Άστη ;’ Ο Μπόγρης δεν τον απασχολούσε πια.

- ‘Δεν ξέρω,εσύ τί λες ; ’

- ‘Αντέχεις να τ’ακούσεις ή να στο πω στ' αυτί ; ’


Επισημάνσεις

α) Το συκώτι πρέπει να σας το έχει ετοιμάσει ο χασάπης κατάλληλα αφαιρώντας νεύρα,μεγάλα αγγεία και περιτόναιο (μανδύα).

β) Η συνταγή αυτή αν και πολύ νόστιμη δεν είναι γκουρμέ,την παραθέτω πιο πολύ για την τεχνική πλευρά του θέματος καθώς πολύς κόσμος φτιάχνει σκληρό και άνοστο συκώτι.

γ) Το οξέα,ξίδι,λεμόνι σπαν τις ίνες του και το μαλακώνουν,ταιριάζουν και γευστικά,επιπλέον το ξίδι ως γνωστόν περιορίζει τις έντονες οσμές.

δ) Το ξίδι μην το φοβηθείτε δε θα μυρίζει στο φαγητό


Καλή όρεξη


Fegato brasato al limone e origano


Ingredienti

Fegato

Olio d’oliva

Limone

Aceto (una tazza)

Origano

Sale

Pepe

Preparazione

Si presuppone che il macelaio abbia fatto il suo dovere togliendo i nervi e la pelle del fegato.

Si rosola le fettine di fegato in padella da ambo le parti e poi si spegne con l’aceto,qs trattamento ridurra' l’odore pesante del fegato e lo rendera’ morbido.

Di seguito si aggiunge il limone,l’origano e un po’ d’acqua fino a coprire le fettine.

Si lascia su fuoco basso per mezz’ ora piu o meno o finche’ non si forma una salsina abb. densa.

Buon apettito

Tuesday, September 21, 2010

Atenistas

Πώς καταντήσαμε έτσι ; Μην μπείτε στον κόπο να απαντήσετε,δεν έχει πια σημασία το ερώτημα,είναι πλέον αργά,θα το απαντήσουν διεξοδικά οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Η απόδοση ευθυνών θα γίνει ή δε θα γίνει κατά τα χρηστά μας έθιμα,αυτό που με προβληματίζει περισσότερο από τις συνήθεις ανέξοδες μακροσκελείς συζητήσεις είναι η ουσία του θέματος,που συνοψίζεται σ'ενα άλλο απλούστερο ερώτημα...Τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα ;
Πολλά μπορούν να γίνουν αρκεί να αφήσουμε αυτή την ενοχλητική,αναπαραγόμενη,μοιρολατρική σαχλομιζέρια που μας χαρακτηρίζει σα λαό,να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε επιτέλους σοβαρά,συγκροτημένα,δημιουργικά ο καθένας στον τομέα του και όλοι μαζί για το κοινό καλό.
Ένα αξιέπαινο παράδειγμα του τι μπορεί γίνει αν υπάρχει,όραμα,θέληση και σχέδιο είναι η πρωτοβουλία των Atenistas δεν μπορώ να προδικάσω την επιτυχία του εγχειρήματος,αλλά σίγουρα αξίζει την προσοχή και τη συμμετοχή μας και ελπίζω να βρει μιμητές και σε άλλες πόλεις και σε άλλους τομείς ακόμα και στη γαστρονομία...

Για περισσότερες πληροφορίες Atenistas στο facebook και στο :

http://www.atenistas.gr/


Αυτά...

Tuesday, September 14, 2010

Χοιρινό με κύμινο και πορτοκάλι / Maiale al cumino e arancia

Κάπου ο Καζαντζάκης αναφέρει ότι πάνω στο γραφείο που έγραφε είχε πάντα ξυλάκια κανέλας και μερικά καρφάκια γαρίφαλο χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το λόγο…αργότερα,τυχαία ανακάλυψε ότι κάποιος πρόγονός του ήταν κουρσάρος και η συχνότερη λεία του ήταν τα πλοία που μετέφεραν μπαχαρικά περνώντας απ'τις θάλασσες της Κρήτης.
Μάλιστα ! Θυμάμαι ότι όταν το πρωτοδιάβασα χαμογέλασα,παρ' όλο το σεβασμό που του τρέφω,μου είχε φανεί από υπερβολικό ως χαζορομαντικό.
Όταν άρχισα να μαγειρεύω δε μου πήρε πολύ να αντιληφθώ ότι δεν νοείται μαγειρική (για μένα τουλάχιστον) χωρίς μπαχαρικά και αρωματικά και μου πήρε ακόμα λιγότερο να καταλήξω στο αγαπημένο μου μπαχαρικό,το κύμινο,αργότερα όταν κ εγώ με τη σειρά μου έμαθα ότι η καταγωγή μου είναι από τη Σμύρνη θυμήθηκα τον Καζαντζάκη και ξαναχαμογέλασα.
Εκτός του ότι χαμογελάω συχνά,άλλοτε ειρωνικά κι άλλοτε αυτοσαρκαστικά είμαι και απρόβλεπτος,ίσως και ελαφρώς επικίνδυνος λόγω μιας αψυχολόγητης αισιοδοξίας κ μιας ημιπαρανοϊκής αυτοπεποίθησης,αλλά τι να πω μάλλον θα έχω άστρο γιατί στο τέλος συνήθως βγαίνω ασπροπρόσωπος,το ωραίο βέβαια είναι ότι αυτό το γνωρίζω μόνο εγώ,τώρα και εσείς,αλλά σίγουρα όχι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι,οι εκάστοτε συνομιλητές μου...ούτε αυτό,ούτε και τους κινδύνους που διατρέχουν ενίοτε,αλλά θα μου πείτε ας πρόσεχαν τις παρέες τους.

Πράξη πρώτη,ύβρις

Θυμάμαι ακόμα το πρώτο επίσημο δείπνο που παρέθεσα σε δεκαπέντε άτομα για τα γενέθλια της τότε κοπέλας μου...μεταφερόμαστε κινηματογραφικά στο χειμωνιάτικο σκηνικό μιας ομιχλώδους πόλης της βόρειας Ιταλίας όπου ένα ζευγάρι ξαπλωμένο αγκαλιά σ'εναν πάλλευκο καναπέ,ρεμβάζει μ' ένα ποτήρι cabernet sauvignon και το Quizas Quizas Quizas του Nat King Cole να παίζει,υπό το ημίφως ενός Γιαπωνέζικου επιδαπέδιου φωτιστικού...Κάποια στιγμή η κοπέλα ανασηκώνεται,κοιτάζει τον νεαρό στα μάτια και του λέει με αφύσικα σοβαρό ύφος...
‘Αποφάσισα να κάνω κάτι για τα γενέθλια μου,αλλά έχω σκοπό να καλέσω αρκετούς,μήπως να έκανα pizza ;
‘Ma nooo…Lascia fare a me’ απάντησε ασυναίσθητα εκείνος με απόλυτη φυσικότητα (ασ' το σ'εμένα) και πριν καλά καλά το ξεστομίσει είχαν ήδη αρχίσει να τον ζώνουν τα φίδια,ας τον τρελό στην τρέλα του σκέφτηκε,αλλά αυτό ούτε ήξερε να της το μεταφράσει τότε,ούτε κ ήθελε...ένας μήνας σχέσης μετά από τόσο κυνηγητό...κι έπειτα ήταν και θέμα εγωισμού δε μπορούσε να ανακρούσει πρύμναν και να κάνει striptease μπροστά της.
Όμως η μαύρη αλήθεια ήταν ότι δεν είχε ξαναμαγειρέψει ποτέ ως τότε κάτι ιδιαίτερο,πόσο μάλλον για πολλούς και μάλιστα σε τέτοια περίσταση που όπως και να το κάνουμε απαιτούσε κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές και σίγουρα κάτι εντυπωσιακότερο από την pizza που είχε αλαζονικά απορρίψει με συνοπτικές διαδικασίες.
Εκείνη ουδέποτε κατάλαβε τον κίνδυνο που διέτρεχε να γίνει ρεζίλι,ούτε κι εκείνος της το απεκάλυψε ποτέ,το μόνο που της έκοψε ήταν να του κάνει μια διευκρινιστική…αλλά με έναν τέτοιο συγκινητικό ενθουσιασμό που αποδόμησε οριστικά μέσα του κάθε υποψία μεταμέλειας και έντιμης παραδοχής της αλήθειας.
‘Veramente ? Che Bello ! Cosa hai in mente di fare?’ ('Αληθεια ; Τι ωραία ! Τί λες να φτιάξεις ;' του πέταξε ενώ το πρόσωπο της έλαμπε) Τώρα τί της λες…τί της λες…επιστροφή στους κλασσικούς,πώς τελείωνε ο υπερφίαλος Θαλής τις ετυμηγορίες του ; ''τάδε έφη Θαλής'' Ο Θαλής μίλησε,μπράβο μεγάλε κ εμείς μαζί σου.
Lascia fare a me’ ξαναπάντησε λοιπόν κ εκείνος με στόμφο,μην ξέροντας άλλωστε τι να προτείνει,πάντα στη γραμμή του Μιλήσιου,που κινδύνευε ανα πάσα στιγμή πλέον να μετατραπεί σε γραμμή Μαζινό...Αλλά πρέπει να ήταν αρκούντως πειστικός γιατί εκείνη το εξέλαβε σαν έκπληξη,το πρόσωπό της φωτίστηκε ακόμα περισσότερο,τράβηξε το μπράτσο του μέχρι το στήθος της,ξαναμπήκε στην αγκαλιά του και αποκοιμήθηκε...

Όταν έχει γίνει μια μαλακιούλα τέτοιου διαμετρήματος και με τέτοιο διακύβευμα επαναπροσδιορίζεται η σχέση σου με το χρόνο,οι δείκτες του ρολογιού αρχίζουν να μετρούν αμείλικτα γρήγορα,σχεδόν χαιρέκακα και εσύ τρελαίνεσαι ακόμα κι αν είσαι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ,ακόμα κι αν είσαι αγκαλιά με μια όμορφη κοπέλα που αγαπάς,ακόμα κι αν η ώρα έχει πάει 3.00

Πράξη δεύτερη,η λύση

Μια φορά και έναν καιρό σ’ ένα καταπληκτικό εστιατόριο στην Ύδρα είχα φάει τυροπιτάκια σερβιρισμένα με πουρέ μήλου…απλούστατο,γευστικότατο και εντυπωσιακό,αγόρασα έτοιμη σφολιάτα και άρχισα τις τροποποιήσεις (άλλο χούι αυτό να μην ακολουθώ σχεδόν ποτέ τις συνταγές) πρόσθεσα δυόσμο στη γέμιση,τα πασπάλισα με παπαρουνόσπορο για εφέ,έβαλα μέλι και θυμάρι στον πουρέ μήλου και το γκουρμέ ορεκτικό μας ήταν έτοιμο.
Ωραία ολ'αυτά και σαν ορεκτικό σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα αλλά έλειπε το κυρίως…Τότε θυμάμαι είχε ξαναφουντώσει το θέμα με τις τρελές αγελάδες οπότε κατέβηκα στη αγορά και το έριξα δαγκωτό στο χοιρινό,μου το περιποιήθηκε κι ο χασάπης ξεκινούσαμε με συγκρατημένη αισιοδοξία και με ένα υπέροχο χοιρινό καρέ.
Κάπου εδώ αρχίζουν οι συνωμοσίες του σύμπαντος,χείρα βοηθείας δε μου έτεινε ο Coelho αλλά ο δικός μας Καζαντζάκης,δεν ξέρω πως μου ήρθε αλλά στο δρόμο για το σπίτι και μετά από επίπονο brainstorming θυμήθηκα την ιστορία του με τις κανέλες και τα γαρίφαλα…Εύρηκα! Αναφώνησα μέσα μου,αλλά ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που μπορεί να ακούστηκε και απ' έξω μου γιατί κανα δυο περαστικοί γύρισαν προς το μέρος μου με μια περίεργη έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους.Σα Σμυρνιός και εγώ θα χρησιμοποιούσα κατ' αναλογίαν...κύμινο.
Το μόνο πρόβλημα βέβαια ήταν ότι οι Ιταλοί το κύμινο το έχουν απλά ακουστά,άσε που με τα μπαχαρικά γενικά δεν τα παν και πολύ καλά…πώς δαμάζεις το θεριό ; Πώς το γλυκαίνεις το ατίθασο κύμινο για να το συστήσεις σε απαίδευτους ουρανίσκους ; Με το πορτοκάλι ! αυτό σίγουρα το γνωρίζουν,αρκετό πορτοκάλι,λιγότερο κύμινο για επίγευση και μετά την πρώτη τους μπουκιά όταν όλοι σε κοιτάν έκπληκτοι..ξανασυστήνεσαι...γλυτώνεις τη σχέση σου,μη σας πω ότι κερδίζεις και bonus μετά το δείπνο...

Χοιρινό με κύμινο και πορτοκάλι

Υλικά

1,2 κιλά χοιρινό
Ξύσμα και φλούδα από 2 βιολογικά ακέρωτα πορτοκάλια (μικρά πορτοκάλια)
(χρησιμοποιείστε βιολογικά πορτοκάλια,αν δε θέλετε μαζί με τη φλούδα να φάτε φυτοφάρμακα)
Χυμός από 3-4 πορτοκάλια (μικρά πορτοκάλια)
Κύμινο
Ελαιόλαδο
Λευκό κρασί
Αλάτι
Πιπέρι
Αλεύρι

Εκτέλεση

Αλατοπιπερώνουμε το χοιρινό μας και το αλείφουμε με κύμινο (όσο τραβά η όρεξή σας) και ξύσμα από περίπου 1 βιολογικό πορτοκάλι.
Το σοτάρουμε σε ελαιόλαδο να θωρακιστεί από όλες τις πλευρές,αλλά αν το παρακάνετε,θα καεί το πορτοκάλι,θα μαυρίσει και θα πικρίσει...
Σβήνετε με λευκό κρασί και προσθέτετε,το χυμό από 4 πορτοκάλια και τη φλούδα από το 1 ακόμα πορτοκάλι (πολύ λεπτά κομμένη,χωρίς το λευκό της).
Αφήνετε σε σιγανή φωτιά για περίπου μια με μιάμιση ώρα,δε χρειάζεται να έχει πιει το ζουμί του.
Όταν κρυώσει το βγάζετε ,το κόβετε σε φέτες και το ξαναβαφτίζετε στο ζουμί του για όσο περισσότερο μπορείτε (ιδανικά μια νύχτα στο ψυγείο) αν θέλει αλάτι ή κύμινο το προσθέτετε,πριν το σερβίρετε παίρνετε όσο από το ζουμάκι χρειάζεστε και το δένετε με χτυπημένο αλευρόνερο σε φωτιά,φτιάχνοντας έτσι τη σάλτσα με την οποία θα το περιχύσετε.
Στο ζουμάκι που περισσεύει βράζετε ρύζι.

Καλή όρεξη



Maiale al cumino e arancia

Ingredienti

1,2 kgr di lombo di maiale
Scorza grattugiata di un arancia biologica
Scorza di un arancia biologica (o meno)
Spremuta di 3-4 arancie
Cumino
Vino bianco
Sale
Pepe
Olio d'oliva
Farina

Preparazione

Salare e pepare la carne,massagiare con la scorza grattugiata ed il cumino.
Pentola,οlio d'oliva,fuoco...rosolare la carne senza strafare perche si rischia di bruciare la scorza...
Poi si 'spegne' col vino e si aggiunge la spremuta e la scorza d'arancia,si lascia su fuoco basso per un' ora,un' ora e mezza.
Quando la carne e' fredda si taglia a fette la si rimette in pentola a marinare nel suo sugo (idealmente per una notte in frigo).
Prima di servire mettere sul fuoco la quantita di sugo necessaria,aggiungete farina e sbattete per far la salsa.
Se vi rimane del sugo,usatelo per preparare del riso (idealmente riso venere).

Buon apettito