Traffic

Wednesday, July 14, 2010

Μακαρόνια με σάλτσα ντομάτας




Σίγουρα το να αρχίζει κανείς blog ένα μαγειρικής αναζήτησης με μια συνταγή φαινομενικά τόσο απλή και κοινότυπη αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα ενθουσιάσει τους περισσότερους,παρ' ολ' αυτά η καταπληκτική,ταπεινή,καλοκαιρινή αυτή συνταγή συνήθως κακοποιείται συστηματικά και ανενδοίαστα σε βαθμό που αν είχε θεσπιστεί ο θεσμός του γαστρονομικού εισαγγελέως,θα είχαμε λύσει το γρίφο του δημόσιου χρέους.
Βέβαια ο πραγματικός λόγος που αρχίζω με αυτήν είναι ότι δεν έχω φωτογραφίες από άλλα μου πιάτα,ενώ γι'αυτήν είμαι σίγουρος ότι όλο και κάτι θα βρω στο διαδίκτυο...
Η συνταγή αυτή δεν αρχίζει στην κουζίνα σας αλλά στη λαϊκή,εκεί θα κατευθυνθείτε και αφού χαζέψετε αρκούντως,θα βρείτε το σωστό πάγκο με τις ντομάτες που όντως μυρίζουν ντομάτα και θα επενδύσετε σε ώριμες κυρίες που τα έχουν όλα και συμφέρουν,ο νοών νοείτο.

Πράξη δεύτερη

Άφιξη στην κουζίνα,περνάμε τις ντομάτες μας στο χοντρό του τρίφτη και τις βάζουμε στο τρυπητό να σουρώσουν.
Δυνατή φωτιά,κάτι σε φλόγες της κολάσεως του Δάντη αν έχετε γκάζι,σχεδόν μέχρι το ελαιόλαδο (αρωματισμένο με βασιλικό για τουλάχιστον 2 εβδομάδες σε γυάλινο μπουκάλι) να το ρίξει στο κάπνισμα και εκεί αρχίζει το πάρτι...Ρίχνουμε στο καυτό λάδι μας τη σουρωμένα ντομάτα με τη μεγάλη κουτάλα (ΟΧΙ όλη μαζί),κουταλιά κουταλιά σχηματίζοντας κόκκινα νησάκια μέσα στο τηγάνι μας τα οποία δεν ακουμπούν μεταξύ τους (καλό είναι να έχετε φαρδύ τηγάνι).
Εμμ περιττό να πω ότι θα γίνει της που***ας στην κουζίνα από τις πιτσιλιές της ντομάτας,η κοπέλα σας/συμβία/σύζυγος σας θα σας μισήσει γιατί δεν νομίζω να καθαρίζετε κιόλας μιας και μαγειρεύετε...Θα μπορούσαμε βέβαια για να αποφύγουμε την επίδειξη πυροτεχνικών να χρησιμοποιήσουμε μια βαθιά κατσαρόλα άλλα δε θα το συνιστούσα,το όλον θα έχανε τη γοητεία του και εσείς μια υπέροχη ευκαιρία να ταλαιπωρήσετε το έτερον σας ήμισυ,άσε που κάθε άνδρας κρύβει έναν μικρό τρομοκράτη μέσα του,πιστέψτε με αν το κάνετε σε τηγάνι θα ξανανιώσετε ;)
Επιστροφή στη συνταγή,η ντομάτα θωρακίζεται και η γεύση της εγκλωβίζεται σε μια κρούστα ελαιόλαδου παίρνοντας ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα,αυτή η φάση θέλει το πολύ ένα λεπτό,μετά ανακατεύετε τα νησάκια κ προσθέτετε κ όση ντομάτα περίσσεψε αν περίσσεψε.
Αλάτι, και φρεσκοτριμμένο πιπέρι, και ένα δυο σκελίδες σκόρδο λιωμένο με το ειδικό εργαλείο θα συμπληρώσουν το παζλ,αφήνετε στη φωτιά μερικά λεπτά (όχι πάνω από 5) και αποσύρετε.
Τέλος ανακατεύετε με τα ζυμαρικά και φρεσκοκομμένο βασιλικό από τον κήπο σας η το μπαλκόνι σας και προαιρετικά λίγο τριμμένο τυρί.

Καλή όρεξη


1. Όποιος τρώει μακαρόνια με κέτσαπ είναι διεστραμμένος
2. Τα κονκασε,πουμαρο κλπ του εμπορίου δεν δίνουν σε καμία περίπτωση το ίδιο αποτέλεσμα,ετοιμάστε από τώρα για το χειμώνα τη δική σας κονσέρβα ντομάτας
3. Κατά τη γνώμη μου το τυρί στη συνταγή αυτή δε χρειάζεται
4. Μπορείτε να αντικαταστήσετε το βασιλικό με ρόκα η μαϊντανό ανάλογα με τα γούστα σας
5. Όλοι μπορούν να έχουν στο μπαλκόνι τους μερικές γλάστρες με μυρωδικά
6. Μη βράζετε τη σάλτσα σας πάνω από 5 λεπτά
7. Μάθετε να τρώτε την πάστα σας al dente,να είναι λίγο ζωντανά να καταλαβαίνουμε τι τρώμε,όσο δε για τις κυρίες έχω κι άλλο επιχείρημα,παχαίνουν λιγότερο...
8. Και μην τα σπρώχνετε με ψωμί ..!

Lost Gastronaut

2 comments:

Αντώνης said...

Aπό τα λίγα που διάβασα, θεωρώ λογικό να είσαι Lost μέσα στον κυκεώνα της αγευσίας που έχει κατακλύσει και καταλάβει ιδιαίτερα τις νέες γενιές και τα σκουπίδια με τα οποία τρέφονται και είναι και ευχαριστημένοι!!!
Φίλε μου η διαστροφή του κέτσαπ και των υπολοίπων σαλτσοπερίεργων, είναι κανόνας και όχι εξαίρεση.
Όσο για το σπρώξιμο με το ψωμί άφεριμ, μ’ έκανες και γέλασα.
Ανήκω σ’αυτούς που μπορεί να "κατεβάσω" όλα τα μαγειρικά σκεύη φτιάχνοντας κάτι που μου αρέσει (μεταξύ μας και η οικογένεια το τσακίζει), αλλά όταν τελειώσω δεν υπάρχει τίποτα λερωμένο ή εκτός θέσης. Άλλη φορά θα πούμε περισσότερα.
Για τώρα μια και μπήκες στο "Φτιάχνω……" θα βρείς πολλές πληροφορίες για πολλά. Εκτός από την κοπανιστή θα βρείς πολλά για τα γαλακτοκομικά αν έχεις χρόνο να ασχοληθείς. Σε προτρέπω να διαβάσεις τα περί αθότυρου και δημητριακών και δείξε υπομονή διαβάζοντας τις δύο αναρτήσεις για το νερό δηλητήριο. Η δεύτερη μάλιστα (στοιχεία και αντιπαραθέσεις) είναι αρκετά μεγάλη, αλλά πιστεύω χρησιμότατη.
Θα τα ξαναπούμε, έστω και αν λόγω καλοκαιριού θα υπάρξουν και επικοινωνιακές "αραιώσεις".
ANΤΩΝΗΣ-Φ-(Όπως λέμε "Φτιάχνω....).

Lost Gastronaut said...

Φίλε Αντώνη,

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,το blog σου είναι καταπληκτικό,πρωτότυπο και ιδιαίτερα χρήσιμο με εξέπληξε πραγματικά!
Σκοπεύω να το ξεκοκαλίσω.
Θα σου πρότεινα οταν έχεις τη διάθεση και το χρόνο να κάνεις ένα αφιέρωμα στα Ελληνικά τυριά πολλά απ'τα οποία είναι άγνωστα όπως πχ. η Κοπανιστή καθώς και στο ελαιόλαδο.

Έχω μια μανία με τη γεύση,δεν μπορώ το fast food και τα φαγητά νοσοκομειακού τύπου που απ ότι φαίνεται είναι μόδα πλέον.
Απ την άλλη τα πιάτα που θα προτείνω θα είναι πάντα γευστικά αλλά απλά,μεσογειακά,υγιεινά,ως επί το πλείστον με Ελληνικά υλικά,χωρίς κρέμες γάλακτος μαγιονέζες και άλλες αηδίες.
Δυστυχώς εγώ όταν τελειώνω το μαγείρεμα η κουζίνα θυμίζει Καμπούλ,εχεχ εσύ εισαι κύριος...αν μη τι άλλο,συνήθως αποζημιώνω με τα πιάτα μου.

Να σαι καλά.

Χάρης