Traffic

Saturday, July 17, 2010

Η κουζίνα του μπαμπά - Μακαρόνια γιαχνί

Είμαστε μακαρονάδες στην οικογένεια,πάντα μια αόρατη ή λιγότερο αόρατη χειρ φρόντιζε ώστε το ντουλάπι των ζυμαρικών να είναι πλούσιο όσο και η σπηλιά του Αλί Μπαμπά,πριν την κλοπή.
Η μαγική φράση βέβαια δεν ήταν 'Σουσάμι Άνοιξε',ήταν η φωνή του κλειδοκράτορα πατέρα μου που γυρίζοντας πάντα βράδυ απ'τη δουλειά,αφού επιθεωρούσε ενδελεχώς τις κατσαρόλες για να δει αν του αρέσει το φαγητό,γύρναγε προς στη μητέρα μου και με ύφος ικέτη σε βωμό της Ήρας πέταγε το θεϊκό 'λέω να κάνω λίγα μακαρονάκια...'
Προσέξτε τη σημειολογία,αυτό το λίγα μακαρονάκια θα μπορούσε να παραπλανήσει τον αδαή αναγνώστη γιατί ούτε λίγα ήταν,ούτε μακαρονάκια εξ'ου και το ανάλογο ύφος,για μην υπενθυμίσουμε ότι φαγητό υπήρχε.
Με τα χρόνια βέβαια και αφού μια σεβαστή κυρτότητα κοσμεί το μεσογάστριό του,μια έλλειψη που ουδόλως ενθουσιάζει τη μητέρα μου,το σκηνικό άλλαξε κατά τι,όταν προφέρει πλέον την αγαπημένη του φράση δεν την κοιτά πια στα μάτια,συνήθως το βλέμμα είναι απλανές και μεταμοντέρνο έχει κάτι από το έντεχνο της αφαίρεσης...Κι όταν η τέχνη παραιτείται παίρνει τη σκυτάλη ο δόλος...αν τύχει κ είμαι σπίτι μου κάνει μια ύπουλη ασίστ του τύπου, ' Αγόρι μου,μήπως θες μακαρονάκια ; ' και μένω κάγκελο! Ποιόν κοροϊδεύουμε ; Aποφεύγω με τη σειρά μου να κοιτάξω τη μητέρα μου γιατί η συμπαιγνία είναι προφανής και πάντα θέλω,έστω κι αν φάω δυο πιρουνιές,δεν μου παει να τον ''δώσω'',αν και συνήθως και οι δικές μου δεν είναι δυο,είναι περισσότερες.
Η αγάπη μου για τη μαγειρική πάντως οφείλεται ακριβώς σ'αυτή την εμμονή του πατέρα μου,τον έβλεπα λίγο,γύρναγε αργά και ήθελα να'μαι μαζί του,εκείνος μαγείρευε,εγώ κοιτούσα και αργότερα βοηθούσα ε και πολύ θέλει σου μείνει ; Mου 'μείνε, σε λανθάνουσα μορφή όμως,μέχρι που άρχισαν οι σπουδές μου.Που ; στην Ιταλία αλλά γι αυτό φταίν άλλοι.
Εκεί μου προέκυψε,αφού πρώτα για μια εβδομάδα τρεφόμουν με μπισκότα σοκολάτες και γιαούρτια...και με τι νομίζετε ότι άρχισα ; Με τι άλλο ; Με τις μακαρονάδες του αγαπητού μου μέντορος.

Τι σου είναι το άτιμο το γονίδιο! Δεν του έφταναν οι φθηνές δικαιολογίες κάποια στιγμή ο πατέρας μου το έβαλε και σε ιδεολογικό πλαίσιο,διατείνεται ότι ο προπάππος μας ήταν Ιταλός,διασταυρώσεις επ'αυτού δεν μπορούν να γίνουν γιατί τα αρχεία της Σμύρνης έχουν καεί...αν και πάντα είχα την υποψία ότι αυτό το περί Ιταλικής καταγωγής ήταν ένα σκαιό αποκύημα της φαντασίας του,για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα,πρέπει να παραδεχτώ ότι το επώνυμο ιταλοφέρνει αγρίως.Αυτά ως προς τις αμαρτίες των γονέων .
Και ξανά,τι σου είναι το άτιμο το γονίδιο! πάσχω και εγώ από το χτικιό,πρέπει να πρόκειται για χαρακτηριστικό που μεταδίδεται με το χρωμόσωμα Υ γιατί πάσχουν ως επί το πλείστον τα αρσενικά μέλη της οικογένειας,η αδερφή μου δεν νοσεί απ ότι γνωρίζω.
Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά,προσωπικά έχω και κάποιες ενοχές,αλλά έχω βρει και τρόπους να τις καταπολεμώ,προσποιούμαι ας πούμε ότι δεν προλαβαίνω να ψωνίσω και έτσι το ψυγείο είναι άδειο ή ότι πεινάω πολύ και θέλω κάτι γρήγορο...κάτι που να γίνεται φερ'ειπείν και εντελώς συμπτωματικά σε 20 λεπτά πάνω κάτω...Θα μου πείτε καλά εσύ σε ποιον προσποιείσαι ; Kαι απαντώ... ' στον εαυτό μου' , λίγο το χετε αυτό;

Madames et Monsieurs σας παρουσιάζω σε αποκλειστικότητα την αγαπημένη μακαρονάδα του πατέρα μου,απλή,χωρίς απαιτήσεις σε ιδιαίτερα υλικά,χωρίς να λερώνουμε παρά μόνο ένα σκεύος,φτωχή,βγαίνει τα βράδια στα φανάρια και ζητάει ελεημοσύνη,πλην τίμια και γευστικότατη, τα... παμ παμ παμ παμ  κρούση τυμπάνων ... Μακαρόνια γιαχνί.


Υλικά

1/2  πουμαρό
2 κουταλιές πελτές
Μισό κουταλάκι Κανέλα
Γαρύφαλλο (λίγο)
Μπαχάρι
Αλάτι
Πιπέρι
Ελαιόλαδο
Σκόρδο
Κρεμμύδι
Μαϊντανός προαιρετικά
1 πακέτο μακαρόνια Νο 6

Εκτέλεση

Τσιγαρίζουμε κρεμμύδι και σκόρδο, σπάμε τα μακαρόνια στη μέση και τα ρίχνουμε μέσα,αναδεύουμε να μην κολλήσουν,αυτό διαρκεί πολύ λίγο.
Μετά νεράκι και τα υπόλοιπα υλικά εκτός του μαϊντανού.
Το μυστικό είναι το νερό,θέλει σωστή διαχείριση γιατί τα μακαρόνια βράζουν μες' στη σάλτσα τους,αν ρίξετε πολύ νερό θα κάνετε μια ωραιότατη μακαρονόσουπα που δε θα την τιμούσε ούτε ο σκύλος σας ή στην καλύτερη περίπτωση θα τα παραβράσετε.
Αν το νερό είναι λίγο θα κολλήσουν και μεταξύ τους και στον πάτο της κατσαρόλας.
Ακροβασίες λοιπόν,αρχίζετε με 2 ποτήρια νερό και ενώ ανακατεύετε διαρκώς  λίγο λίγο προσθέτετε όσο νερό πάρει (δοκιμάζουμε κιόλας και ανάλογα πόσο βρασμένα είναι,πράττουμε).
Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς το νερό που χρειάζεται γιατί αυτό εξαρτάται από τη βάση της κατσαρόλας,τη φωτιά σας και από το ποσό βρασμένα τα θέλετε.
Όταν τελειώσετε και αφού τα βγάλετε απ τη φωτιά αναμείξτε και τον μαϊντανό.

Επισημάνσεις

1. Ξέρω τι σκέφτεστε ' καλά τι μαλακίες είναι αυτές κανέλα και γαρίφαλο...μπακλαβά θα κάνουμε ; ' πλανάστε πλάνην οικτράν,είναι πεντανόστιμα,αρκεί να μην τα σιροπιάσετε βεβαίως,βεβαίως.
2. Αν δε βάλετε πελτέ το χρώμα δε θα 'ναι  ωραίο
3. Τρώγονται ζεστά μόνο,φυσάμε και τρώμε,οπότε το καλοκαίρι μόνο για βραδινό
4. Δεν μπαίνουν στο ψυγείο για την επόμενη,κολλάνε,αν μείνουν επίσης κολλάνε,αλλά δε μένουν ποτέ...


Καλή όρεξη

5 comments:

magda said...

Δε με εκπλήσει διόλου η κανέλα και το γαρίφαλο. Κάνει τις κόκκινες σάλτσες πιο γευστικές. Οι Κεφαλονίτες τα χρησιμοποιούν κατά κόρον. Κάτι ξέρουν αυτοί με τις υπέροχες παστιτσάδες τους.
Καλή αρχή στο μπλογκ σου!
Θα εξασκήσω και τα ιταλικά μου διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου στα ιταλικά :)

Anonymous said...

Ναι και εγώ βάζω κανέλα και γαρύφαλλο στις σάλτσες.
Καλή αρχή!

Lost Gastronaut said...

Σας ευχαριστώ και τις δυο για τις ευχές σας,είστε πολύ ευγενικές.
Καλό θα ήταν να επισκεφθείτε η μια την άλλη αν δεν γνωρίζεστε ήδη,η Μαγδα έχει ένα υποδειγματικό blog μαγειρικής και η Έφη παραθέτει μαζί με κάθε συνταγή και μια απίθανα κωμική ιστορία που παραπέμπει σε grotesque.

crispy said...

lost gastronaut το κείμενό σας ήταν απολαυστικότατο , όπως υποπτεύομαι κι η μακαρονάδα , την οποία σίγουρα θα φτιάξω μες την εβδομάδα!
Καλή αρχή και για το blog σας , το οποίο έχει τα εξής στοιχεία που μου καλάρεσαν με το παραπάνω: αναφορές στην αγαπημένη μου κουζίνα , την ιταλική. Επίσης υπάρχουν κείμενα γραμμένα στην ιταλική! Και το κυριότερο , πάνω πάνω φιγουράρει ο αγαπημένος μου americano a Roma!!! Τι σκηνή κι αυτή όταν τα βάζει με τη μακαρονάδα της μαμάς!
(Παρεμπιπτόντως είμαι μεγάλη φαν του alberto sordi)

Lost Gastronaut said...

Αγαπητή Χριστίνα σας ευχαριστώ τα μάλα για τα καλά σας λόγια αν και δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί μου μιλάτε στον πληθυντικό :Ρ Μμμ ναι ο Σόρντι είχε κάποια προβληματάκια στην αρχή της καριέρας του,τον απέβαλαν από τη σχολή,τον έκοβαν στις οντισιόν λόγω της βαριάς προφοράς του,παρ' ολ' αυτά τα κατάφερε αν και θα του άξιζε να πρωταγωνιστήσει και σε καλύτερα έργα.Η σκηνή αυτή είναι καταπληκτική :)