Traffic

Wednesday, December 15, 2010

Black Paella

Από μικρός ήμουν ιδιότροπος,ιδίως με το φαγητό και όχι μόνο...στο πρώτο ταξίδι που θυμάμαι επισκεφθήκαμε μια ξαδέρφη της μητέρας μου στη Θεσσαλονίκη...με το που μπήκα σπίτι τους ζήτησα να πάω στην τουαλέτα,με συνόδευσαν...η τουαλέτα όμως δεν με ενέπνευσε,ανέκαθεν είχα μια έμφυτη εστέτ άποψη,γύρισα λοιπόν στο σαλόνι κ εκστόμισα ενώπιον όλων το αρκούντως επαναστατικό : 'Εγώ σ'αυτήν την τουαλέτα δεν κατουράω' και σα να μην έφτανε αυτό αρνήθηκα να δειπνήσω,αρκέστηκα σε μια πορτοκαλάδα 'με μπουρμπουλήθρες'. Δε θυμάμαι επακριβώς τις άμεσες αντιδράσεις τους εκτός από εκείνη του πατέρα μου που με διαφορά φάσης με περιέλαβε το ίδιο βράδυ κ μου έχωσε 2-3 γρήγορες κάτω απ τις κουβέρτες για παραδειγματισμό...αλλάζει όμως χούγια ο λύκος; Κατά τον πατέρα μου αλλάζει ή μάλλον άλλαζε κ αυτό ήταν κ το πρόβλημα γιατί από την παρεπόμενη που γυρίσαμε σπίτι αποφάσισε ότι οι μέθοδοι της μητέρας μου είχαν αποτύχει κ έτσι ανέλαβε 'να με κάνει άνθρωπο',αρχής γενομένης από το φαγητό. Κάπου εκεί αρχίζει κ η Οδύσσεια με τις τηγανιτές πατάτες,η λογική του πατέρα μου ήταν απλή,σ'όλα τα παιδάκια αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες άρα ''δε μπορεί κ στο δικό μας το στραβόξυλο θα αρέσουν αρκεί να γίνουν με βάση τα γούστα του''. Κ αν γινόταν μια καλή αρχή με τις πατάτες τα υπόλοιπα θα ακολουθούσαν περίπου νομοτελειακά πίστευε... Κάθε βράδυ λοιπόν που γύριζε σπίτι η ίδια σκηνή...ο μικρός L G καθισμένος ανόρεχτα στο πτυσσόμενο ρουστίκ τραπεζάκι της κουζίνας από σουηδικό (από τα must των 80's) μπρος σ'ενα πιάτο τηγανιτές πατάτες,αμίλητος,ακίνητος να κοιτά αδιάφορα το πιάτο παίζοντας καθυστερήσεις.

- 'Τί τις κοιτάς παιδί μου ; τρώγε !'

- 'Θα φάω' κ έβαζα μια πατάτα στο στόμα μου.
- 'Καλές ;'
- 'Μαλακές',ο πατέρας μου έτρωγε τις πατάτες μου κ μου ξανατηγάνιζε άλλες,πού την έβρισκε τόση διάθεση;

- 'Αυτές καλές δεν είναι ; τώρα δεν είναι μαλακές ε ;'

- 'Ναι,αλλά είναι κόκκινες'

- 'Ε ωραίες δεν είναι οι κόκκινες ;'

- 'Μπαμπά οι κόκκινες είναι πικρές...Οι χρυσές είναι καλές'
- 'Βρε παιδί μου φάε λίγες δε με λυπάσαι;'

- 'Σε λυπάμαι,αλλά δεν μπορώ'


Υπέροχα περνάγαμε με παρόμοιους διαλόγους κάθε βράδυ αναζητώντας την τεχνική της τέλειας χρυσής πατάτας,το σενάριο το γνώριζα ήταν πάντα πάνω κάτω το ίδιο,εγώ έκανα υπομονή μασουλώντας καμιά πατάτα που κ που,τις υπόλοιπες τις ανακάτευα μες στο πιάτο,έριχνα κ καμιά ματιά στη μάνα μου μήπως με σώσει απ'το μαρτύριο κ έπαιζα κατενατσιο ώσπου ο άνθρωπος να απελπιστεί κ ν'αρχίσει το γνωστό κύρηγμα για τα παιδιά της Αιθιοπίας...μετά συνήθως πέρναγε στη φοβερή ιστορία ενός κακομαθημένου παιδιού (σπόντα για μένα) που οι γονείς του του σέρβιραν το ίδιο πιάτο κάθε μέρα μέχρι που αναγκαζόταν να το φάει χαλασμένο ε κ στον επίλογο άκουγα οτι θα με 'στρώσουν' στο στρ
ατό. Κάπου εκεί έβγαινε εκνευρισμένος απ'την κουζίνα,η μητέρα μου πέταγε τις πατάτες κ εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.

Γιατί σας τα λέω ολ'αυτά ; Πρόσφατα κατετάγην (με αρκετή καθυστέρηση να ομολογήσω) στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού,δε θα μακρυγορήσω,απλά να πω οτί όταν σερβιρίστηκα κ έκατσα στο τραπέζι να φάω για πρώτη φορά έμεινα εκεί να κοιτάω αποσβολωμένος το δίσκο μου,η ίδια αίσθηση,σα να καθόμουν μπροστα στις τηγανιτές πατάτες της παιδικής μου ηλικίας χωρίς καμιά διάθεση να φάω...δοκίμασα...ακόμα χειρότερα...ευτυχώς που υπάρχουν πάντα μήλα...έφαγα 5-6 την πρώτη μέρα...ούτε ο Τομ Σογιερ έτσι και τρώγοντας τα μήλα μου σκεφτόμουν αλλοπαρμένος τι θα ετοίμαζα για τα ναυτάκια αν ήμουν στη θέση του μάγειρα.


Μαύρη Παέγια



Υλικά


1 κιλό γαρίδες

1 μεγάλο καλαμάρι
1 σουπιά
2 κουταλιές της σούπας μελάνι σουπιάς
αλάτι

φρεσκοτριμένο πιπέρι

ελαιόλαδο

2 1/2 φλυτζάνια ρύζι Καρολίνα (το προτιμώ απ'το αρμπόριο)

Λευκό κρασί (όχι ρετσίνα βέβαια)

1 σκελίδα σκόρδο

1 μέτριο κρεμμύδι

Εκτέλεση


Καθαρίζουμε τις γαρίδες και βράζουμε τα κελύφη τους σε νερό για να πάρουμε τη γεύση τους σε έναν ελαφρύ ζωμό.
Λάδι στην κατσαρόλα μας,το αρωματίζουμε με λίγο σκόρδο που στη συνέχεια αποσύρουμε και σωτάρουμε κρεμμύδι και στη συνέχεια τις γαρίδες,το καλαμάρι και τη σουπιά που έχουμε κόψει julienne,σβήνουμε με λίγο λευκό κρασί κ περιμένουμε να το πιεί πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Προσθέτουμε το νερό μας (από τα κελύφη) κ το αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά μεχρι τα θαλασσινά μας να μαλακώσουν,στη συνέχεια ρίχνουμε το μελάνι και το ρύζι κ μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά προσθέτοντας ζωμό που κ που μέχρι το ρύζι μας να φθάσει στο επιθυμητό σημείο βρασμού.. Διορθώνουμε σε αλάτι αν χρειάζεται. Φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλα θαλασσινά της αρεσκείας σας.

Καλή όρεξη



Paella
nera

Ingredienti


1 kgr di gamberetti
1 calamaro grande
1 seppia

2 cucchiai di nero di seppia

sale

pepe macinato fresco

olio d'oliva

2 1/2 tazze di riso arborio

Vino bianco
1 spicchio d'aglio
1 cipolla media


Esecuzione


Sgusciate i gamberetti,tenendo i gusci per preparare un brodo.
Preparate il soffritto con la cipolla,l'aglio (che poi si rimuove) sale e peppe macinato fresco,aggiungete i gamberetti, la seppia ed il calamaro tagliati julienne (listarelle) e in seguito spegnete col vino lasciando evaporare completamente. Versare il brodo e lasciar cuocere a fuoco basso finche' il calamaro e la seppia non si ammorbidiscono. Continuate col nero di seppia ed il riso aggiungendo del brodo di tanto in tanto finche' il riso non sia cotto.

Buon appettito

22 comments:

crispy said...

Ahoy , Navy Boy!
Ως λάτρης των θαλασσινών θα φτιάξω σίγουρα κι ελπίζω σύντομα την παέγια που προτείνεις.
Δεν πιστεύω να την βγάλεις μόνο με μήλα στο Ναυτικό! Πάντως θα είχε ενδιαφέρον να αφιέρωνες μία ανάρτηση στα ''καλούδια'' που σας σερβίρουν! Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να μάθουμε πώς θα αντιδρούσε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις προτάσεις σου για το μενού των στρατευμένων!
Υ.Γ.: Έχω την εντύπωση ότι οι μπαμπάδες ήταν (κι ίσως είναι ακόμη) πιο υπομονετικοί αλλά και πιο επίμονοι με τα γαστρονομικώς ιδιότροπα παιδιά τους απ'ότι οι μαμάδες! Τι εποχές! Θυμάμαι , τα αδέρφια μου κι εγώ είχαμε φέρει τον πατέρα μου στα πρόθυρα νευρικής κρίσης σε παρόμοια θέματα!
Καλή συνέχεια και....υπομονή!

Lost Gastronaut said...

Γειά σου Crispy μου,

Αυτή η συνταγή είναι πεντανόστιμη,τη συστήνω ανεπιφύλακτα,όποιος δε γνωρίζει τη γεύση του μελανιού της σουπιάς (ανώτερη εκείνης του χταποδιού) θα πρέπει να τη δοκιμάσει οπωσδήποτε.

Ναι είναι στο πρόγραμμα να κάνω μια ανάρτηση με τις βλακείες που μας ταίζουν,πιάτα χωρίς καμιά λογική ούτε διατρφική,ούτε οικονομική πόσο μάλλον γαστρονομική.
Άλλωστε με έβαλαν ήδη δυο φορές αγγαρεία στα μαγειρία κ είδα τι κάνουν εκεί μέσα.
Θα μπορούσα να τους ταίζω με τα μισά χρήματα κ απείρως καλύτερα.

misirlouka said...

στριμαδι!!!!!!!μου ελειψες και εσυ και οι συνταγες σου....και η ιδιοτροπια σου μαζι!!!!!!!!χιχιχιι

Lost Gastronaut said...

Και εσείς μου λείψατε !

Καλά μη νομίζεις από τότε έχω βελτιωθεί σ'έναν βαθμό,η ιδιοτροπία παραμένει βέβαια αλλά συνήθως γκρινιάζω πλέον από μέσα μου ;) Κύριος....

ΑΝΤΩΝΗΣ said...

Δια την εις Π.Ν. θητείαν, «καλή θητεία» βεβαίως-βεβαίως, ως και τας, εκ των ευχών, καλλίστας προς την του επιτεύγματος υπεύθυνον «μακρυάν χείρα», ίνα μη τι καοηχότερον εκφράσω!!!
Φίλε μου έχεις απόλυτο δίκιο για το κόστος και την ποιότητα του φαγητού, πλήν είναι η κλασσική εικόνα της Ελληνικής νοοτροπίας, που υπακούει και ερμηνεύεται με τους ίδιους λόγους οι οποίοι ερμηνεύουν το κόστος των νοσοκομειακών προμηθειών ή των έργων οδοποιϊας ή…..ή…..ή .
Όμως μην απαξιείς την εισαγωγή μου που άπτεται επιδερμικά της συνευθύνης όλων ημών των δι’ όλα διαμαρτυρομένων.
Αν κατάφερα να διακωμωδήσω καταστάσεις δεν γνωρίζω, απλά για παρηγοριά σου λέω ότι στρατεύθηκα εξ αναβολής το ’77 και υπηρέτησα 28 μήνες.(Τόση ήταν τότε η θητεία στο στρατό ξηράς, ενώ στο Π.Ν. νομίζω 32 μήνες !). Επομένως…..
Η «απουσία» μου είναι μόνο θεωρητική, πρακτικά σε παρακολουθώ (με την καλή έννοια) και σήμερα θέλησα να σχολιάσω.
Έχεις καμιά καλή ιδέα (παραδοσιακή) για εορταστικό τραπέζι? Χωρίς γαλοπούλα please, που ούτε την συμπαθώ αλλά ούτε παραδοσιακή είναι !!!

Lost Gastronaut said...

Καλησπέρα Αντώνη,σ'ευχαριστώ η θητεία αν εξαιρέσω κάποιες αρνητικές πλευρές (όπως το φαγητό πχ) είναι ανέλπιστα καλή,έχω γνωρίσει πολλά παιδιά,πολύ αξιόλογα τα περισσότερα κ με μερικούς έχουμε ήδη μια πολύ καλή σχέση που πιθανόν να εξελιχθεί σε φιλία.

Όσο για το φαγητό να υπογραμμίσω ότι δεν παραπονέθηκα γιατί περίμενα να πάω στο στρατό κ να φάω γκουρμέ,αλλά απλά γιατί με τα μέσα που διαθέτουν κ τα χρήματα που σπαταλούν θα μπορούσαν να παρουσιάζουν κάτι διατροφικά αξιοπρεπές...Να σημειώσω ότι μας σέρβιραν πολλές φορές προμαγειρεμένα γεύματα αμφιβόλου ποιότητας,προτηγανισμένες πατάτες,μέχρι κ καρμπονάρα! κ ένα σωρό άλλα πιάτα πλούσια σε κορεσμένα λίπη...Περιττό επίσης να αναφέρω οτί συχνά σαν δεκατιανό μας έδιναν κρουασάν! ακόμα και coca cola...Κάποια στιγμή δεν άντεξα κ ρώτησα γιατί μας δίνουν την coca cola,η απάντηση του κελευστή ήταν αποστομωτική 'Αφού μας ενέκριναν το κονδύλι θα το φάμε όλο'.
Η φράση αυτού του ανθρώπου απεικονίζει μια νοοτροπία που εν μέρει μας έφερε ως εδώ κ απαντά κ στις αιτιάσεις περί συνυπευθυνότητας.

Στα δικά μας τώρα,τη γαλοπούλα δεν τη συμπαθώ είναι το πιο άνοστο πουλερικό.
Θα μπορούσα να κάνω πολλές προτάσεις για εορταστικό τραπέζι αλλά αν τα γούστα σου είναι παραδοσιακά όπως λες θα έλεγα ένα χοιρινό σκορδάτο με πατάτες ή χοιρινό φρικασέ με σέλινο ή τέλος ένα καλομαγειρεμένο αρνάκι στο φούρνο.
Αν θες πάντως να ξεφύγεις λίγο παραμένοντας όμως σε δικά μας υλικά κ γεύσεις θα πρότεινα το χοιρινό με κύμινο κ πορτοκάλι,αυτό το πιάτο είναι εξαιρετικό.

Lost Gastronaut said...
This comment has been removed by the author.
Kitchen Stories said...

Καλησπέρα.
Έχω ένα πρόβλημα με τις σουπιές και τα μελάνια...
Απόλαυσα όμως όλα τα υπόλοιπα και χάρηκα που σε ξαναδιάβασα!

Καλή δύναμη

Lost Gastronaut said...

Καλησπέρα Ζ. :)))

Οκ με τις σουπιές να το καταλάβω,αντικετέστησέ την με καλαμάρι,αλλά το μελάνι δοκίμασέ το ! χάνεις....

Kitchen Stories said...

Στα στρατά εύχονται Χρόνια Πολλά? :)
Να περάσεις όμορφα!

xxx

Lost Gastronaut said...

Oh yes :) Χρόνια σου πολλά γλύκα και σε όλους σας

Kitchen Stories said...

Καλημέρα Gastronaut
Να γίνουν ΟΛΑ όσα προγραμματίζεις!

*Όλα καλά?
Σε φιλώ

Lost Gastronaut said...

Γειά σου γλυκιά Ζ. :)

Σ'ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι επίσης ότι καλύτερο.

Θα δανειστώ μια φράση από μια ταινία για να απαντήσω στην ερώτηση σου 'Μέχρι εδώ όλα καλά'.

Φιλιά

eva said...

Λατρεύω την εκδοχή αυτή με το μελάνι,θα την δοκιμάσω σίγουρα!
όπως πάντα απολαυστικός!
Ευχομαι μια υπέροχη χρονιά με πολύ αισιοδοξία!
Φιλιά!
Εύα

Lost Gastronaut said...

Καλή σου χρονιά Εύα μου κ ευχαριστώ.

Φιλιά

Anonymous said...

Που ήσουν τόσο καιρό; Ε; Με την τουαλέτα μου θύμίζεις τον πατέρα μου ο οποίος σε όποιο σπίτι και να βρεθεί, έστω και για μία εθιμοτυπική σύντομη επίσκεψη θα επισκεφτεί οποσδήποτε την τουαλέτα και θα ανοίξει το ψυγείο. Τώρα που το σκέφτομαι, κάτι ξέρει μάλλον...

MilenaSt said...

Inizialmente pensavo si trattasse di riso nero ...
A casa mia questo piatto piacerebbe tanto :D

Lost Gastronaut said...

@ Soti : Έλα ντε πού ήμουν ; Ναι ε ; άρα υπάρχουν και χειρότερα,εγώ ψυγεία στην ψύχρα δεν ανοίγω αν και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω,ένα ψυγείο λέει πολλά,πάρα πολλά,είναι όντως η πιο φλύαρη συσκευή...

@ Milen@ ; Ciao cara Milena :) Naaaah,non si tratta di riso venere... qs ricetta te la consiglio,assolutamente da provare!

Kitchen Stories said...

Καλησπέρα.
Εύχομαι να είναι όλα καλά και να μη σε έχει επηρεάσει ο καιρός;
Της αδράνειας.
Γράφεις καθόλου; :)

Ταχυδρόμος! said...

Αν κάνεις το λάθος και δείξεις διάθεση αυτο-θυσίας στο ναυτικό για τα περί φαγητού την πάτησες. Keep the blog a secret!

*πολύ χάρηκα που σε βρήκα...

Lost Gastronaut said...

@ KitchenStories : Καλησπέρα έστω και με απίστευτη καθυστέρηση,με έχει επηρεάσει ο κυκλοθιμικός καιρός,η Φουκουσίμα,μια γυναίκα και το Πολεμικό Ναυτικό !
Τί βλέπουν τα ματάκια μου ; έχουμε πόλεμο με την Κα Κουμάντου ; Έπρεπε να το περιμένω,κάποιοι παίρνουν το ρόλο τους πολύ πιο σοβαρά άπ' ότι αρμόζει.

Lost Gastronaut said...

@ Ταχυδρόμος! Αν έχω καταλάβει κάτι από το στρατό είναι ότι όσα λιγότερα δηλώνεις ότι ξέρεις τόσο το καλύτερο,όπου μπορούν σε χώνουν να κάνεις τη δουλειά τους.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια