Traffic

Wednesday, August 18, 2010

Αυτός,η μελιτζάνα και τα μυστήρια / Μελιτζάνες με γιαούρτι και μαϊντανό

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω…μελιτζάνες! Μπαίνω μεσημεριάτικα στο σπίτι και πέφτω πάνω σε μια τεράστια τσάντα με μελιτζάνες,ενστικτωδώς προσπαθώ να ξεδιαλύνω το μυστήριο της απρόσκλητης μελιτζάνας αλλά προτού τα καταφέρω χτυπάει το τηλέφωνο,είναι η sister,κάτι ρωτάει,κάτι απαντάω,τι τρώτε της πετάω στο τέλος μηχανικά,Παπουτσάκια ! λέει περήφανα...

Κλείνω το τηλέφωνο,το μάτι μου πέφτει πάλι στη σακούλα που χάσκει αινιγματικά,εκ πεποιθήσεως δεν πιστεύω στις συμπτώσεις...πέρα από την απροσδόκητη παρουσία της τσάντας αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η αφύσικη θέση και η παρεξηγήσιμη πλαστικότητά της,πρόχειρα αφημένη σχεδόν πεταμένη μπροστά στην πόρτα,μισάνοιχτη.Αν ήταν γυναίκα θα ήταν ημίγυμνη και λιπόθυμη σκέφτομαι,αυτό δεν είναι έργο νοικοκύρη,μήπως τελικά την άφησα εγώ τελικά και το ξέχασα ; Την ξανακοιτάω πιο επίμονα αλλά σχεδόν παρακλητικά σε βαθμό που αν η ημίγυμνη λιπόθυμη είχε στο μεταξύ συνέλθει και είχε στοιχειώδες γούστο (sic!) μπορεί και να μου καθόταν! Τι λέω θεέ μου και δε με συλλαμβάνουν,πρέπει να μ’έχει χτυπήσει η ζέστη στο κεφάλι…Ανοίγω τα παράθυρα και επιστρέφω στον τόπο του 'εγκλήματος'.Η ζέστη αμείλικτη,η σκέψη θολή,προϊούσης μιας διόλου ευκαταφρόνητης πείνας και προτού περάσει cameo κανένας Hitchcock βουτάω τα κλειδιά και αποχωρώ σεμνά και ταπεινά.

Μπορείτε να με πείτε και μαμμόθρεφτο αλλά κάτι τέτοιες στιγμές όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ μιας επίσκεψης στην πατρική εστία,με το που μπαίνω όμως με υποδέχεται μια μυρωδιά τόσο οικεία όσο και αδιάσειστη…Ιμάμ μουρμουρίζω μέσα μου,όπερ έδει δείξαι...Είμαι περικυκλωμένος,συλλογίζομαι ενώ περιεργάζομαι το ταψί...ή θα υποχωρήσω ατάκτως καταφεύγοντας σε μια γρήγορη spaghettata aglio,olio e peroncino ή θα της αλλάξω το λάδι…μμμ...λάδι…λάδι…έχει μια περίεργη βουλιμική σχέση η Σιόρα μελιτζάνα με το λάδι,λέω λάδι και ήδη έχω τύψεις,κάπου εκεί που συναντά η μελιτζάνα το λάδι,η αμαρτία την ενοχή,η θρησκεία συνδιαλέγεται με την επιστήμη και όχι μόνο συνδιαλέγονται αλλά συμφωνούν κιόλας.Φοβερές σκέψεις πάνω από ένα ταψί,κάπου εδώ αρχίζω να ανησυχώ και ‘γω ο ίδιος για την ψυχική μου υγεία,'κατεβάζω ρολά',σερβίρομαι και ανάβω την τηλεόραση,έχει τον Μαμαλάκη που παρουσιάζει με τον γνωστό του ενθουσιασμό ‘Μελιτζάααανες με γιαούρτι και μαϊντανόοοοο’,προς στιγμήν στραβοκαταπίνω αλλά επανέρχομαι πάραυτα και παρακολουθώ με μεταφυσικό πλέον ενδιαφέρον.
Η συνταγή του είναι απλή,ελαφριά και έξυπνη,ουσιαστικά εξοστρακίζει το τυρί που θα μας έπεφτε και λίγο βαρύ με τέτοια ζέστη και το αντικαθιστά με γιαούρτι που θα μας χαρίσει την ευχάριστη δροσερή οξύτητά του που λογικά πρέπει να δένει τέλεια με τη μελιτζάνα.

Πώς το λέγαν ο αρχαίοι πρόγονοι ; Για να απελευθερωθείς από τους δαίμονές σου πρέπει να τους καταγράψεις,να τους σμιλέψεις να τους σχεδιάσεις…να τους μαγειρέψεις θα προσέθετα εγώ,καθείς εφ' ω ετάχθη.

Το ίδιο βράδυ και ενώ το μυστήριο της μελιτζάνας παράμενε άλυτο,μετέφερα ευλαβικά τη σακούλα στην κουζίνα μου,έβγαλα το άχτι μου και ησύχασα.Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό,το προτείνω ανεπιφύλακτα και σας το παραδίδω.

Μελιτζάνες με γιαούρτι και μαϊντανό

4,5 μελιτζάνες
1 ματσάκι μαϊντανό χονδροκομμένο
Λάδι
Χοντρό αλάτι
1 φλιτζ στραγγιστό γιαούρτι
ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΛΤΣΑ
4 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
5 τριμμένες φρέσκιες ντομάτες
3 κ. της σούπας ζάχαρη
χοντρό αλάτι
πιπέρι
λάδι

Ξεπλένετε και σκουπίζετε τις μελιτζάνες και τις κόβετε σε ροδέλες
Αλείφετε ένα σκεύος με λάδι και πασπαλίζετε με χοντρό αλάτι.
Τοποθετείτε επάνω τις ροδέλες μελιτζάνας και ανάβετε τον φούρνο. Τις αφήνετε για λίγο να καπνίσουν και τις γυρίζετε να ‘αρπάξουν’ και από την άλλη. Επαναλαμβάνετε με τις υπόλοιπες μελιτζάνες .
Φτιάχνετε τη σάλτσα. Ρίχνετε λάδι σε ένα τηγάνι, και προσθέτετε το σκόρδο, τις τριμμένες ντομάτες και αφήνετε να βράσουν. Προσθέτετε τη ζάχαρη, το αλάτι, το πιπέρι, ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να δέσει η σάλτσα
Για το σερβίρισμα βάζετε σε ένα σκεύος μια στρώση μελιτζάνες, από πάνω στρώνετε το γιαούρτι , στη συνέχεια πασπαλίζετε μία στρώση μαϊντανό και τέλος μια στρώση από τη σάλτσα. Επαναλαμβάνετε με άλλη μια στρώση από όλα τα παραπάνω υλικά.
Η συνταγή παρουσιάστηκε στο επεισόδιο ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΧΩΡΙΟ με θέμα τις Λαικές Αγορές

 Καλή όρεξη

5 comments:

crispy said...

Καταρχήν να πω ότι το κείμενο είναι απολαυστικότατο! Δεν περίμενα ποτέ ότι μια σακούλα με μελιτζάνες θα έβαζε κάποιον σε τέτοιες...περιπέτειες!
Λοιπόν ,η συνταγή μοιάζει ιδανική για τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού! Σκέφτομαι ότι όλα τα υλικά υπάρχουν , οπότε αντί για την αλα Νόρμα που προγραμματίζω να φτιάξω -ναι , σήμερα έχει μελιτζάνες όπως και προχθές που έφτιαξα μελιτζανόπιτα!- μάλλον θα δοκιμάσω τούτο το δροσερό πιάτο!
Υ.Γ.: Τελικά , λύθηκε το μυστήριο της τσάντας με τις μελιτζάνες;

Lost Gastronaut said...

Crispy αν κρίνω απ'το μενού σου πρέπει να βρήκες και συ πρόσφατα μια τσάντα με μελιτζάνες μπροστά στην πόρτα σου :Ρ μμμ μήπως κάποια στιγμή να μοιραζόσουν μαζί μας τη συνταγή της μελιτζανόπιτας ; σκέφτομαι να πειραματιστώ και 'γω με την εν λόγω συνταγή αλλά έχω κατά νου κάτι αρκετά ανορθόδοξο οπότε πρέπει να το δοκιμάσω πριν καταλήξω.
Αυτό το πιατάκι βγήκε πολύ καλύτερο απ'οτι περίμενα,είναι ότι πρέπει για ορεκτικό ή για ένα ελαφρύ δείπνο,συνδυάστε μ'ενα δροσερό λευκό κερασάκι και είναι τέλειο.
Oh yes ! Το μυστήριο λύθηκε και έχει γαργαλιστικές προεκτάσεις,αλλά αν το δημοσιεύσω κινδυνεύω να εκτεθώ και το χειρότερο να εκθέσω και κόσμο :)

crispy said...

Ε , μα κρίμα ! Θα μείνουμε χωρίς τη λύση του μυστηρίου!
Η μελιτζανόπιτα είναι καταπληκτική , τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Πήγαινε στο ''as crisp...'' και πληκτρολόγησε εκεί που λέει ''αναζήτηση αυτού του ιστολογίου'' τη λέξη μελιτζανόπιτα και θα σε πάει κατευθείαν στη συνταγή. Ο συνδυασμός των υλικών είναι απίστευτος (τώρα τελευταία βάζω γραβιέρα Τήνου στη συνταγή- αντί των άλλων τυριών).
Ναι , φέτος το καλοκαίρι έπαθα παράκρουση με τις μελιτζάνες διότι οι καλοί μου μανάβηδες από την Εύβοια φέρνουν κάτι γλυκύτατες, λευκές μελιτζάνες με τις οποίες έχω ξετρελαθεί. Εν τω μεταξύ ανακάλυψα - ποτέ δεν αργά!- ότι στο γκριλ του φούρνου της γαλλικής κουζίνας μου μπορώ να ψήνω ωραιότατα λαχανικά! Έτσι έψησα προχθές λευκές μελιτζανούλες για τούτο το πιάτο το οποίο απολαύσαμε με ροζέ κρασάκι - το φαγητό αυτό είναι ιδανικό για τέτοιες τόσο ζεστές βραδιές!

Lost Gastronaut said...

Ειλικρινά λυπάμαι που δεν μπορώ να γράψω τη συνέχεια.
Οκ τη βρήκα σ'ευχαριστώ,θα δοκιμάσω και αυτή τη συνταγή μαζί με την πειραματική δική μου 50-50 στο ταψί,δε νομίζω να έχεις παράπονο :P
Η γραβιέρα Τήνου μου αρέσει πάρα πολύ,λέμε την ίδια ; εκείνη που συχνάζει σε γνωστή αλυσίδα σουπερμάρκετ με πορτοκαλοκαφέ λογότυπο ;
Οι συγκεκριμένες μελιτζάνες αλλά και οι περισσότερες φλάσκες παίζει να μην χρειάζονται καν ξεπίκρισμα.

crispy said...

Όντως οι λευκές μελιτζάνες είναι τόσο γλυκές που δεν χρειάζονται ξεπίκρισμα.
Γενικά από ελληνικές γραβιέρες προτιμώ τις νησιώτικες , κυρίως την κρητική (του Πολέντα που λένε, έχεις την αίσθηση ότι αναδύει ένα άρωμα...μαστίχας!) , τη ναξιώτικη (γλυκιά και ήπια) και η αγαπημένη μου είναι η τηνιακή (είναι ξαδέλφη της ναξιώτικης αλλά πιο εντυπωσιακή σε γεύση κι άρωμα. Κι είναι όσο πρέπει πιο αλμυρή). Εννοείς εκεί που πουλούν ''του πουλιού το γάλα''; Ναι , τη βρίσκω εκεί αλλά τη βρίσκω και στην αγαπημένη των Ελλήνων αλυσίδα σουπερμάρκετ (αρχίζει από σίγμα και τελειώνει σε....σίγμα!!!!)