Κρύος ιδρώς και
ζεστός μαζί
Πόσες ώρες να του έμεναν πριν τα κουτσαβάκια του Μπόγρη αντιληφθούν ότι την είχε κάνει με το μπαγιόκο ;
Και πόσο να τους έπαιρνε μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το πουλάκι πέταξε και πάει και δεν μπορούσαν πια να 'καθαρίσουν' μόνοι τους χωρίς να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να τον ενημερώσουν σχετικά ;
Aυτό θα τους έπαιρνε κατάτι περισσότερο γιατί ο Μπόγρης ήταν κατά βάθος ευαίσθητη ψυχή,στεναχωριόταν με κάτι τέτοια κι ο τελευταίος που τον είχε στεναχωρήσει έκανε παρέα στους μεταλλαγμένους ροφούς του Σαρωνικού εδώ κ ένα μήνα τώρα.
Άνοιξε μηχανικά το ράδιο, ‘Κλαίω κ οδηγώ ...’ πρόλαβε μόλις ν’ ακουστεί και το έκλεισε αηδιασμένος.
‘Ας το διάολο μωρή ρόμπα ! ας το διάολο και 'σεις καραγκιόζηδες ! ’ φώναξε αγριοκοιτώντας τους φορτηγατζήδες που είχαν κλείσει την εθνική και άρχισε να κοπανάει υστερικά το τιμόνι του ταλαίπωρου ντεσεβό του,λες και του 'φταιγε εκείνο...
Ξανάνοιξε το σάκο με τα χρήματα,πάνω πάνω είχε πάρει το μάτι του κάτι σέρτικα ‘τον μπαγάσα’ μουρμούρισε και άναψε ένα,τράβηξε δυο ρουφηξιές,ξερόβηξε ,το 'σβησε...πού να πάει κάτω με τέτοια ζέστη...
Οι φορτηγατζήδες απτόητοι πουλούσαν τώρα μαγκιά σε κάτι μπάτσους...Κρύος ιδρώς και ζεστός μαζί τον είχε λούσει,βιαζόταν...
Προσπάθησε ξανά έναν πρόχειρο υπολογισμό αλλά το μυαλό του είχε κολλήσει χειρότερα απ' την κίνηση,άνοιξε την παλάμη του κ επιστράτευσε τα ιδρωμένα δάχτυλά του…1 ώρα μέχρι να διαπιστώσουν ότι την 'έκανε' – κάτω ο δείκτης,1 για να μπουκάρουν στο σπίτι –δίπλωσε κ τον αντίχειρα,2 για να το πάρουν απόφαση και να το ξεράσουν στο αφεντικό τους- υποστολή παράμεσου κ μικρού δάκτυλου,τι σου μένει ; όρθιος ο μέσος !
Ευρυβιάδης Μπόγρης
Ακούσιος καρπός ενός αλκοολικού λοστρόμου και μιας Μεξικανής νυμφομανούς σουφραζέτας με ψυχαναγκαστικό σύνδρομο κλεπτομανίας,δεν κληρονόμησε τίποτ’άλλο απ’ τους γονείς του πέρα από μια παροιμιώδη κλίση στην παρανομία.
Εκεί που άλλοι έβλεπαν τοίχο,ο Ευρυβιάδης έβλεπε ευκαιρίες...Στο ορφανοτροφείο έκλεβε ληγμένες κονσέρβες,άλλαζε τις ημερομηνίες και τις πουλούσε με σκόντο στα μπακάλικα.
Στο αναμορφωτήριο τα 'φτιαξε με τη διευθύντρια,μια υπέρβαρη γεροντοκόρη (αν την είχε πάρει είδηση ο Botero θα την είχε κάνει celebrity),τόσο ξαναμμένη όσο και ευκατάστατη,που εις ανταπόδοσιν τον βοήθησε με περισσή γενναιοδωρία στο πρώτο του επιχειρηματικό βήμα,τουτέστιν το λαθρεμπόριο και τη νοθεία οινοπνευματωδών...
Πόσο περήφανος θα ήταν ο πατέρας του αν τον έβλεπε από κάπου εκεί ψηλά !
Ούτε η Κασσαβέτεια στην οποία θήτευσε αργότερα τον πτοήσε, ‘Τα δίδακτρά μου στην Ανωτάτη του Εγκλήματος’ είχε δηλώσει περήφανα με το που βγήκε και όντως ότι έμαθε εκεί μέσα πρέπει να το έμαθε καλά γιατί ουδέποτε χρειάστηκε να επιστρέψει στα ‘θρανία’ άλλων ευαγών κρατικών ιδρυμάτων,ούτε καν για μεταπτυχιακό...
Το καμάρι του όμως και συνάμα η μόνη νόμιμη δραστηριότητά του ήταν το Cosa Nostra,ένα εστιατόριο χαμηλά στην Ερμού σε μια πάροδο,Αγίας Πίκλας 5...Αγίας Θέκλας 5...θα σας γελάσω !
Το κτίριο το ‘χε φάει από έναν μεγαλομανή γκέι σεφ με διορατικότητα τυφλοπόντικα,επιδοτώντας τον με κεφάλαια κίνησης με το διόλου ευκαταφρόνητο επιτόκιο του 22%,κυμαινόμενο...ουχί με βάση τα trends της διατραπεζικής,αλλά βάσει της κυκλοθυμικής διάθεσης του Μπόγρη.
10 μερες μετά το προδιαγεγραμμένο φαλιμέντο του χαζοχαρούμενου σεφ,ο Ευρυβιάδης μάζεψε 2-3 ξύλινα κασόνια Cinzano από ένα παλιατζίδικο στη Μεταμόρφωση,πρόσθεσε ένα μαυροπίνακα για τα πιάτα της ημέρας,χτύπησε και μια vintage πολυθρόνα κουρέα μπροστά απ’ τα μπάνια για να συμπληρώσει το ‘μαφιόζικο σκηνικό’ και το ξανάνοιξε σαν Ιταλικό εστιατόριο.
Στην κουζίνα κράτησε τον αποτυχημένο σεφ αλλά μ’ ένα χέρι και αρκετό ενθουσιασμό λιγότερο...στην τελική δεν έφταιγε ο άνθρωπος που τα risotti του έβγαιναν παραψημένα,οι σαλάτες σερβίρονταν με έτοιμες σως και η σάλτσα των κρεατικών ήταν πάντα η ίδια,με κάποιες τροποποιήσεις...
Πώς είπατε ; Φιλέτο με σάλτσα Marsala ; την παίρνετε ως έχει,18 ευρώ.
Χοιρινό με σως μανιταριών ; μάλιστα...προσθέτουμε στη βασική μας σαλτσούλα με το Marsala άγευστα μανιτάρια σωτέ et voila 15 ευρώ...και πάει λέγοντας...
‘Ρε τους μαλάκες τους Αθηναίους ! ’ είχε αναφωνήσει ενθουσιασμένος ο Μπόγρης όταν τσέκαρε τον πρώτο ισολογισμό ‘εγώ για βιτρίνα πήγαινα’.
Κι έτσι ήταν,για ξέπλυμα το είχε στήσει ο άνθρωπος,μπορεί να έσκαγες 60 το άτομο,μαζί με το κρασί και να 'τρωγες χάλια αλλά σύχναζαν εκεί κάτι ψευτοδιαννοούμενοι,κάτι χλεχλέδες της κοσμικής ζωής,κάτι tv περσόνες της κακιάς ώρας και από πίσω κοπάδι τα ψώνια που κατά κανόνα ακολουθούν όλους τους παραπάνω κατά πόδας...
Αστερόσκονη
Τώρα ο δρόμος ήταν ελεύθερος αλλά η ώρα είχε πάει 4.00 κ η πείνα τον είχε θερίσει...δεξιά κ αριστερά του δρόμου μόνο σπαρτά,θερισμένα κι αυτά,παρατημένα τρακτέρ,παρακμιακά στριπτιζάδικα...αθάνατη ελληνική επαρχία!
Σταμάτησε στην πρώτη ταβέρνα που βρήκε μπροστά του μετά από κάμποσο, ‘Εξοχική ταβέρνα η Αστερόσκονη’ έγραφε απ' έξω...
Παραμέρισε την κουρτίνα με τις χάντρες κ’ έριξε μια διερευνητική ματιά στο εσωτερικό,αστέρια δεν είχε,ούτε πελάτες,σκόνη πάλι είχε πολλή...το μόνο σημάδι ζωής,ένα γερασμένο ραδιόφωνο να παίζει ρεμπέτικα ‘Μα εγώ δε ζω γονατιστός είμαι της Γερακίνας γιός...’ κάθισε.
Απ’ το τραπέζι του φαινόταν η μισή κουζίνα,δεν άργησε να την προσέξει...η ταβερνιάρισα,κατά κόσμον Αστέρω,Άστη για λίγους φίλους,μια καλοβαλμένη μελαχρινή 45άρα με σχετικά μικρό στήθος,ελαφρώς τονισμένη λεκάνη και περιποιημένα κόκκινα νύχια,σωστή βουτυρόπαπια,παράδερνε νωχελικά στο βασίλειό της.Σηκώθηκε και την πλησίασε.
- ‘Τί καλό θα φάω σήμερα απ τα χεράκια σου; ’ της πέταξε εστιάζοντας ανερυθρίαστα στον πισινό της,η ταβερνιάρισα το 'πιασε.
- ‘Σήμερα τίποτα,άργησες’,απάντησε εκείνη κοφτά.Τι να εννοούσε άραγε ; Να μιλούσε για την κουζίνα ;Την ξανακοίταξε στα μάτια αυτή τη φορά,όχι πρόστυχα όπως πριν,αλλά πεινασμένα και καθάρια,τι εκφραστικά μάτια...έμειναν για λίγο σιωπηλοί,έπειτα της έκλεισε ερωτηματικά το μάτι τινάζοντας το κεφάλι του προς το τηγάνι που ήταν πάνω στη φωτιά. ΄Αυτό είναι για μένα,συκώτι,έχω χαμηλό σίδηρο’
- ‘Κι εγώ’ απάντησε εκείνος χαρίζοντάς της το πιο γοητευτικό του χαμόγελο,τράβηξε μια καρέκλα μπροστά στην κουζίνα της και κάθισε ανάποδα στερεώνοντας χιαστί τα μπράτσα του στην πλάτη της καρέκλας,κοιτώντας μια τα μάτια της και μια το τηγάνι, ‘Για να δω πως το κάνεις’ Εκείνη κοντοστάθηκε για λίγο,δεν την είχε πείσει αλλά σπάνια είχε ακροατήριο,έριξε αδιάφορα τον αριστερό ώμο της προς τα πίσω κ άρχισε...
- ‘Του βγάζεις τα νεύρα και την πέτσα,όπως έπρεπε να ‘ χα κάνει εγώ με τον άντρα μου πριν μου την κάνει,αλλά το ΄χει ετοιμάσει ο χασάπης,είναι καλός...’ και εδώ έκανε μια αξιοσημείωτη παύση ‘...στη δουλειά του...το αλατοπιπερώνεις και το τσιγαρίζεις και απ’τις δυο πλευρές’
- ‘Όπως έπρεπε να χεις κάνει με τον άντρα σου’
- ‘Α γειά σου’ του άρεσε,του θύμιζε τον πρώτο του έρωτα,την καθηγήτρια Φυσικής στο γυμνάσιο,όταν το είχε εκμυστηρευτεί στον καλύτερο του φίλο,εκείνος του’χε πει ‘ξέρεις ποιο είναι το καλό με τις δασκάλες ; Ότι κάνεις λάθος σε βάζουν και το ξανακάνεις’... Το ίδιο βράδυ βίωνε την πρώτη του ονείρωξη....
- ‘Και το σβήνεις με μπόλικο ξίδι’ διέκοψε απότομα εκείνη τους εφηβικούς συνειρμούς του.
- ‘Αχά’ ανταπάντησε εκείνος με προσποιητό ενδιαφέρον ‘Και μετά ; ’
- ‘Μετά λεμόνι,ρίγανη και λίγο νεράκι ίσα που να το σκεπάσει και σιγανή φωτιά για κανά μισάωρο,μέχρι να μείνει μια πηχτή σάλτσα’
- ‘Πώς σε λένε ;’
- ‘Άστη’
- ‘Και σ 'αυτό το μισάωρο τι θα κάνουμε Άστη ;’ Ο Μπόγρης δεν τον απασχολούσε πια.
- ‘Δεν ξέρω,εσύ τί λες ; ’
- ‘Αντέχεις να τ’ακούσεις ή να στο πω στ' αυτί ; ’
Επισημάνσεις
α) Το συκώτι πρέπει να σας το έχει ετοιμάσει ο χασάπης κατάλληλα αφαιρώντας νεύρα,μεγάλα αγγεία και περιτόναιο (μανδύα).
β) Η συνταγή αυτή αν και πολύ νόστιμη δεν είναι γκουρμέ,την παραθέτω πιο πολύ για την τεχνική πλευρά του θέματος καθώς πολύς κόσμος φτιάχνει σκληρό και άνοστο συκώτι.
γ) Το οξέα,ξίδι,λεμόνι σπαν τις ίνες του και το μαλακώνουν,ταιριάζουν και γευστικά,επιπλέον το ξίδι ως γνωστόν περιορίζει τις έντονες οσμές.
δ) Το ξίδι μην το φοβηθείτε δε θα μυρίζει στο φαγητό
Καλή όρεξη
Fegato brasato al limone e origano
Ingredienti
Fegato
Olio d’oliva
Limone
Aceto (una tazza)
Origano
Sale
Pepe
Preparazione
Si presuppone che il macelaio abbia fatto il suo dovere togliendo i nervi e la pelle del fegato.
Si rosola le fettine di fegato in padella da ambo le parti e poi si spegne con l’aceto,qs trattamento ridurra' l’odore pesante del fegato e lo rendera’ morbido.
Di seguito si aggiunge il limone,l’origano e un po’ d’acqua fino a coprire le fettine.
Si lascia su fuoco basso per mezz’ ora piu o meno o finche’ non si forma una salsina abb. densa.
Buon apettito
Σήμερα δεν έχει ιστορία... απεργώ συμπαραστεκόμενος στους χειμαζόμενους κλάδους των φορτηγατζήδων,των αδέσποτων σκύλων και των καπνιστών.
Ingredienti
.png)
