Ο Άγγελος αν δεν ήταν παιδί θα ήταν πουλί,σπίνος για την ακρίβεια,όχι τόσο γιατί είχε γκριζογάλαζο κεφάλι,ούτε γιατί χάλαγε τον κόσμο με τα ‘κελάηδημά’ του στην τάξη.Οι περισσότεροι συμμαθητές του άλλωστε θα ορκίζονταν ότι ήταν μουγκός αν δεν είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν την τσιριχτή φωνούλα του στα διαλείμματα.Η αλήθεια είναι ότι μια ενδεχόμενη κατάταξή του στον χάρτη της Ορνιθολογικής Εταιρείας θα οφείλονταν περισσότερο στην καχεκτική σωματική του διάπλαση,φυσικό επακόλουθο μιας ιδιαίτερα λιτοδίαιτης διατροφής.Κοντός,ξερακιανός με δυο πατομπούκαλα που μεγένθυναν υπερφυσικά τα ματάκια του και μια αξιοσημείωτη δόση αφέλειας κατάφερνε να είναι συμπαθής ή έστω ανεκτός ακόμα και από τους ζόρικους συμμαθητές του μιας και δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά ακόμα και όταν 'αγρίευε'.
Η δασκάλα απ’την άλλη,μια νόστιμη 25άρα,ακούσια πρωταγωνίστρια πολλών προεφηβικών ονειρώξεων ακόμα και υποψήφιων πτηνών κατ' εξομολόγησής τους,ήταν άκεφη εκείνο το βροχερό πρωινό του Δεκέμβρη...ο γυμναστής του σχολείου είχε αρχίσει να της κάνει νερά...το ίδιο άκεφοι ήταν κ οι μαθητές της,πού όρεξη για μάθημα λίγες μέρες πριν τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές ; Κ έτσι τη διέκοπταν κάθε λίγο και λιγάκι με ανόητες προφάσεις κ ερωτήσεις ροκανίζοντας βασανιστικά το χρόνο.
-'Λοιπόν τώρα φτάνει,στο ποιημά μας επιτέλους' έκανε δήθεν πειραγμένη η νεαρά κοκέτα επί της έδρας κ άρχισε ξανά να διαβάζει με στόμφο :
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει.
-'Λοιπόν,τί θέλει να μας πει ο ποιητής ;'
-'Μ@λ@κίες θέλει να μας πει ...' ήταν η αποστωμοτική απάντηση του ευτραφούς Στράτου,τελευταίο θρανίο αριστερά,που ευτυχώς για εκείνον ακούστηκε μόνο μέχρι μερικά θρανία παρακάτω και έληξε ανώδυνα με μερικά χάχανα.
-'Αγγελε εσύ ;'
-'Δεν ξέρω! βγάζουν σπυριά και τα πουλιά ; πάντως να σας πω κυρία...εγώ πεινάω,έχει αργήσει το κουδούνι...' και ω του θαύματος Ντριννννν και διάλειμμα εγένετο ο συμπαθής Στράτος αγόρασε τις καθιερωμένες τρεις λουκανικόπιτές του ο δε Αγγελος,πήρε μια σιροπιαστή καρυδόπιτα.Επέστρεψε στην τάξη,ακούμπησε σε έναν τοίχο και έτρωγε αφηρημένα το γλυκό του ζαχαρώνοντας την επίσης μικροκαμωμένη Σοφία,εκείνη τη μελαχρινή μουσίτσα του πρώτου θρανίου.Η σκηνή δεν πέρασε απαρατήρητη από ένα άλλο παιδάκι που βαριόταν αφόρητα και τον πλησίασε αθόρυβα.
-'Πολύ σιρόπι...'
-'Εεεεεεεεεεεεε ;'
-'Καλή ;'
-'ποιά ρε ; ποιά ; πες ποιά ;'
-'Η...καρυδόπιτα ρε Αγγελε! Ποιά ;'
-'Α! Ναι ναι,πολύ καλή,πολύ καλή'
-'Θα τη φας όλη ;'
Ο Αγγελος κοντοστάθηκε,τον κοίταξε για λίγο ερευνητικά σαν αμυνόμενη γαρίδα με εκείνα τα τεράστια μάτια κ έκανε δυό βήματα προς τα πίσω.
-‘Ε;Μπα,πολύ σιρόπι’,η μαγεία της στιγμής με το Σοφάκι είχε χαθεί ,Ο σπίνος πέταξε αγέρωχα ως το καλάθι κ εναπόθεσε ελαφρά τη καρδία κάτι περισσότερο από τα 2/3 της καρυδόπιτας.
...
Ο Τζίμης ήταν ένας αεικίνητος ξανθομπάμπουρας,ένας γλυκοαίματος αλητάκος με έμφυτο ταλέντο τόσο στη μπάλα όσο και στα μπλεξίματα κάθε είδους... είχε βουτήξει μια μπάλα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της τάξης και έπαιζε ποδόσφαιρο μιας κ έξω έριχνε καρεκλοπόδαρα.
Το παιδάκι που συνομιλούσε με τον Αγγελο και που δεν ήταν καθόλου καλό στη μπάλα του έκανε ένα νεύμα διακόποντας άδοξα τον εορταστικό τελικό.
-‘Να σου πω ρε Τζίμη,εκείνο το αστείο που βάζεις κάτι πάνω από μια μισάνοιχτη πόρτα και φωνάζεις κάποιον να μπει το ξέρεις ;’
-‘Οχι,για πες,για πες’
-‘Να...βάζεις ένα μαξιλάρι ή ένα κουβά νερό πάνω από τη μισάνοιχτη πόρτα και το στερεώνεις,μετά περιμένεις να μπει κάποιος ή τον φωνάζεις...’
-‘Καλό ! μαξιλάρι όμως που θα βρούμε ;’
-‘Ας βάλουμε τίποτ’ άλλο...’
-‘Κουβά με νερό ;’
-‘ΌΧΙ,όχι,κάτι άλλο...αλλά τί΄;’ κ εκεί έριξε μια φευγαλέα ματιά στον κάδο...
-‘Το βρήκα !’ έκανε πασιχαρής ο Τζιμάκος,θα βάλουμε το καλάθι πριν μπει η δασκάλα'
-‘Λεεεεεες ; μπα’
-‘Ναι ρε ναι... Γιάννη,Τάκη να σας πω...’ το αυγό του φιδιού είχε ραγίσει...
Δε θυμάμαι ποιές ήταν ακριβώς οι συνέπειες για τον Τζίμη,γιατί αυτός κυρίως την πλήρωσε,αλλά δεν πρέπει να ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής του...πέρα απο την καρυδόπιτα που προσγειώθηκε στο κεφάλι της άτυχης δασκάλας ήταν και τα σιρόπια στα μαλλιά της που πρέπει να βάρυναν στην απόφαση του διευθυντή.Μιας που η καρυδόπιτα όμως έχει πολύ σιρόπι,ας αφιερώσουμε στον Τζίμη και γιατί όχι και στη δασκάλα κάποιο άλλο γλυκό...
Υλικά
500γρ. βρασμένα κάστανα
1 ποτήρι γάλα
1 κούπα αμυγδαλόψιχα
150γρ. Κουβερτούρα
120γρ. Μαργαρίνη ή βούτυρο
2½ κούπες ζάχαρη
5 αυγά
Ξύσμα ενός πορτοκαλιού (βιολογικού κ ακέρωτου)
1 πρέζα αλάτι
Εκτέλεση
Βράζουμε τα προβρασμένα κάστανα για 10 λεπτά στο γάλα μας (γιατί το κάνουμε αυτό ιδέα δεν έχω),τα σουρώνουμε (το γάλα δε θα το χρησιμοποιήσουμε) και τα χτυπάμε στο μίξερ μαζί με την κουβερτούρα (σπασμένη σε κομματάκια),την αμυγδαλόψιχα και το ξύσμα μέχρι να ομογενοποιηθούν.Χτυπάμε για 8 λεπτά ξεχωριστά το βούτυρο με τη ζάχαρη ρίχνοντας τους κρόκους έναν – έναν και το ενσωματώνουμε στο προηγούμενο μείγμα.Κατόπιν χτυπάμε τα αυγά μας σε μαρέγκα μαζί με το αλάτι και τα ενσωματώνουμε και αυτά με μια σπάτουλα ή ένα κουτάλι ανακατεύοντας απαλά.
Βουτυρώνουμε μια φόρμα διαμέτρου 25εκ. Και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 150° για 45 λεπτά (στο συμβατικό,όχι αερόθερμο).Η σοκολατόπιτα είναι έτοιμη όταν αρχίσει να ξεκολάει απο τα τοιχώματα της φόρμας.
Την αφήνετε να κρυώσει και την πασπαλίζετε με άχνη ή άχνη κ κακάο ή σαντιγύ.
Καλή σας όρεξη
Torta al cioccolato e marroni
Ingredienti
500gr di marroni bolliti e spellati
1 bicchiere di latte
1 tazza di farina di mandorle
150gr di cioccolato fondente
120gr di margarina o burro
2½ tazze di zucchero
5 uova
Buccia di un' arancia (biologica)
Un pizzico di sale
Esecuzione
Mettetiamo i marroni gia bolliti,in latte caldo e portiamo di nuovo in ebolizione per 10 minuti.
Li rimuoviamo e li mettiamo nel mixer (senza il latte) insieme al cioccolato finemente spezzato,la farina di mandorle e la buccia d'arancia fino ad ottenere una crema omogenea. Sbattiamo il burro con lo zucchero aggiungendo i tuorli, uno alla vota mettendo gli albumi da parte in un'altra terrina e li montiamo a neve. Uniamo i due composti e in seguito amalgamiamo con gli albumi montati a neve dolcemente mescolando dal basso verso l’alto.
Mettiamo il tutto in una tortiera rotonda imburrata del diametro massimo di 26 cm ed inforniamo a 150° per 45 minuti. (la torta si stacca dai bordi quando e’ pronta)
Lasciamo raffreddare e cospargergiamo di zucchero al velo.
Buon apettito
